จะด้วยความผิดพลาดหรือฟ้าเป็นใจ ที่ทำให้เธอมีเขาเข้ามาในชีวิต จากแรกไม่รัก สุดท้ายทำไมตัดใจไม่ได้"

ลูกจ้างในไร่อย่างเธอไม่เคยอยู่ในสายตาของเจ้านายมาก่อน
เพราะความบังเอิญ ทำให้เธอหล่นตุบลงบนเตียงของเจ้านาย
ยังดีที่เขาไม่รู้ว่าเป็นเธอ
เอ๊ะ หรือเขาจะรู้นะ?

“มันดีใช่ไหม ดีกว่าครั้งแรกหรือเปล่า?” ยังจะมาถามอีก คนบ้านี่!
“เงียบนี่แปลว่าอะไร? ไม่แน่ใจ? งั้นเราเริ่มใหม่กันอีกรอบ”
“หา! ” เสียงเล็กเครือสะอื้นนั่นน่ารังแกชะมัด
“เอานะ”
“ไม่นะ อย่านะนาย พอแล้ว”
“อ้าว ก็บัวไม่บอก ผมจะรู้ได้ไงว่าดีหรือเปล่า เพื่อความชัวร์อีกรอบดีกว่า”
“อย่านะคะ ไม่เอาแล้ว”
“เอาหน่อยน่า” มือเล็กพยายามแกะแขนใหญ่ที่รัดรอบตัวออก
เกรงขามหัวเราะอย่างอารมณ์ดี แกล้งเป่าลมใส่หู คนโดนแกล้งขนลุกซู่ไปทั่วร่าง และเขาก็รู้
“พูดเพราะๆ แล้วผมจะตามใจ ว่าไงคนสวย มันดีใช่ไหม ตอบให้ชื่นใจหน่อย”
“ค่ะ”
“ค่ะแปลว่าอะไร” ยังไม่เลิกแกล้ง
อาการหันขวับมาจะเอาเรื่อง แต่โดนเขาบดจูบลงมานี่เล่นเอาเธอไปไม่เป็น
“อืม..เห็นแก่ประสบการณ์ยังน้อย ผมหยวนให้ก็ได้ พักสักสิบนาทีนะ แล้วค่อยว่ากัน”
“ไม่นะ” แล้วค่อยว่ากันอะไรล่ะ พอแล้วนะคนบ้า
“ชู่ว...บอกให้พักไง เดี๋ยวเปลี่ยนใจนะ ถ้าดื้อ” เสียงห้าวขู่ชิดริมหู แกล้งรัดอ้อมกอดแน่นขึ้น หญิงสาวขยับตัวดิ้นอยากให้เขาปล่อย
“นิ่ง! ถ้ายังไม่หยุดดิ้น เดี๋ยวผมขยับบ้างนะ”
คนบ้าอะไรอย่างนี้! ใครอยากให้เขาขยับเล่า!