JULY การกลับมาของดวงตาดาวฤกษ์จวบจนวันหนึ่งจึงยอมรับว่า บางเรื่องต่อให้รักษาความหวังไว้ในทุกลมหายใจ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะสมหวัง และบางความรักต่อให้รักแทบตาย ก็อาจเป็นได้เพียงความลับของจักรวาลหลายครั้งผมรู้สึกโกรธมากกว่าเศร้า โกรธเกลียดทุกสิ่งทุกอย่างซึ่งสุดท้ายวนมาจบที่ตัวเองJULY การกลับมาของดวงตาดาวฤกษ์ รวม 8 เรื่องสั้นจากสองนักเขียนตินกานต์ และ จรณ์ ยวนเจริญ ที่มีสไตล์ทางภาษาแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเล่าถึงชีวิตของผู้คนในกรงขังซ้อนกรงขัง ในภาวะของการรักษาระยะห่างทางสังคมกรงใหญ่ที่อยู่ร่วมกันเป็นฉากหลังของ ประเทศเฮงซวยซึ่งทอดทิ้งคนตัวเล็กตัวน้อยให้โดดเดี่ยวสิ้นหวัง ส่วนกรงเล็กคับแคบ ซึ่งขังเดี่ยวคนกลุ่มนั้นไว้คือความบัดซบต่างที่มาของชีวิต ความเจ็บป่วยของคนเป็นแม่ ทางที่ไม่มีให้เลือกของคนเป็นลูกรักข้างเดียวไม่สมหวัง รอยแผลเป็นของความทรงจำที่บีบรัดใจจนเจ็บแสบรวดร้าวตัวอักษรในแต่ละหน้ากระดาษอาจพา ผู้มีประสบการณ์ร่วมจมดิ่งลงไปหาหลุมดำมืดที่มีชื่อเรียกว่า "คุกของคนพังๆ" เยียวยาปลอมประโลมรอยแตกสลายผ่านเรื่องเศร้าซึ่งตอนจบไม่สุขสันต์นิรันดร หากแต่เป็นการเปลี่ยนผ่านทางจิตวิญญาณที่สักวันจะคายเราออกจากกรงขังโสโครกของสัตว์เดรัจฉาน จนกว่าจะถึงเวลานั้นระหว่างร้องตะโกนเรียกหาการปลดปล่อยจนสุดเสียง จงอย่าหมดหวัง โปรด... อย่าหมดหวัง