นิยาย บูรพา ว.วินิจฉัยกุล (แก้วเก้า) นิยายมือหนึง มีตำหนิ อรุณ

แคธรีนไม่เคยตระหนักมาก่อนเลยว่าอารมณ์ล้ำลึกบางอย่างเปรียบได้กับน้ำที่ค่อยไหลซึมขึ้นมาจากใต้ดิน กว่าจะรู้ น้ำใสก็เต็มแอ่งในหัวใจของเธอเสียแล้ว เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าจัสตินคือความอบอุ่นใจเมื่ออยู่ใกล้...คือความรื่นรมย์ที่จะได้พูดคุยด้วย ได้ฟังเขาเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับบูรพาอย่างที่ไม่เคยฟังมาก่อน และท้ายสุด...คือการรับรู้จนไม่มีความรู้สึกแปลกแยกว่าเขาคือชายผู้ซึ่งแตกต่างทั้งเชื้อชาติและศาสนา
ผลงานล่าสุดของคุณ ว.วินิจฉัยกุล

เนื้อหาปกหลัง : บูรพา
แคธรีนเบือนหน้าจากเรือนแพสวยงามที่ค่อยๆ ถอยห่างไกลออกไป...เบือนหน้าจากคืนเก่าๆ ที่เธอกับเขาเคยลงแหวกว่ายในน้ำใสเย็น...เคยยืนพิงกันชมจันทร์กระจ่างนวลยามดึกด้วยกันจากหน้าแพ...เบือนจากเงาภาพทารกน้อยเคยนอน...เคยคลาน...เคยเล่นอยู่ในเรือนแห่งความรักและความหลัง...
ถอยห่างออกมาอีก...ภาพของพระบวรสถานราชวังเลื่อนผ่านไป หญิงสาวส่งใจระลึกถึงพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว...สุภาพบุุรุษชาวสยามผู้งดงามด้วยพระราชอัธยาศัยและน้ำพระราชหฤทัยกว้างขวาง เรือผ่านพระบรมมหาราชวัง มองเห็นยอดสูงแหลมของพระที่นั่งผุดพ้นกำแพงหนา แคธรีนกล่าวคำอำลาเงียบๆ ต่อพระมหากษัตริย์แห่งสยามผู้ซึ่งเธอเคยเห็นเพียงนานๆ ครั้งหนึ่ง