ผ่านไปสิบปี จู่ๆ อู๋เซิง ซึ่งเป็นรักแรกฝังใจ ก็ปรากฏตัวในชุดนอนต่อหน้า สวีวั่ง นี่มันต้องเป็นฝันดีแน่ๆ แม้ตอนนี้พวกเขาจะยืนอยู่ท่ามกลางทุ่งหิมะที่หนาวเหน็บ ในหัวของสวีวั่งกลับไม่คิดอะไร นอกจากอยากเข้าไปจุ๊บอีกฝ่ายสักที แต่ให้ตายเถอะ! ทำไมที่นี่ถึงมีหมีด้วยล่ะ! และเมื่อกรงเล็บของหมีตัวนั้นตะปบลงบนไหล่เขา นำมาซึ่งความเจ็บปวดสมจริง ในตอนนั้นเองที่ทำให้เขามองเห็นความจริงอย่างแจ่มชัด! ใช่! อู๋เซิงที่อยู่ตรงหน้าเป็นตัวจริง ทั้งยังมีคนอื่นๆ...ซึ่งก็เป็นคนจริงๆ เช่นกัน และสถานที่เหนือจินตนาการ หลุดออกจากโลกความจริงแห่งนี้ก็มีชื่อว่า เซียว - เมื่อเวลาเที่ยงคืนมาถึง เสียงนกเค้าแมวร้องส่งสัญญาณ ผู้ที่ถูกเลือกจะถูกดูดเข้าไปยังมิติพิศวงโดยไม่อาจขัดขืนได้ ถูกบังคับให้รวมกลุ่มกัน และฝ่าฟันอันตรายซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนฟ้าสาง เวลากลางวัน พวกเขาต้องนอนพักเอาแรง รวมถึงเดินทางไกล มุ่งหน้าไปยังเป้าหมาย ซึ่งก็คือประตูสู่ด่านใหม่ ส่วนเวลากลางคืน พวกเขาต้องเผชิญหน้ากับอันตรายสุดหิน ฝ่าด่านที่ไม่มีจุดสิ้นสุด ซึ่งเป็นหนทางเดียวที่จะทำให้หลุดพ้นจาก เซียว ได้ – แต่ในทีมของสวีวั่งมีมันสมองที่ชอบปริศนาสุดหินอย่างอู๋เซิงอยู่ทั้งคน หัวหน้าทีมอย่างเขาจึงกล้าป่าวประกาศออกมาด้วยความมั่นใจ ไร้กังวล (?) ลุกขึ้นสู้กันเถอะพวกพ้อง! ดุเดือดเลือดสาดไม่หวาดหวั่น อันตรายแค่ไหนไม่เคยกลัว!