ติสตู นักปลูกต้นไม้(ปกใหม่)

ผู้เขียน: โมรีส ดรูอง

เป็นนิทานสำหรับเด็กเรื่องเดียวที่ข้าพเจ้าเขียน และคงจะเป็นนิทานเรื่องเดียวที่ข้าพเจ้าจะเขียนเป็นแน่ในชีวิตประจำวัน ข้าพเจ้าไม่เคยเลยที่จะพูดกับเด็กๆ ด้วยเสียงและสำนวนแบบเด็ก ข้าพเจ้าไม่คิดว่าเด็กจะโง่เขลา เสียจนข้าพเจ้าต้องทำเป็นโง่ไปด้วยเพื่อจะได้เข้าใจกัน สมัยที่ข้าพเจ้าเป็นเด็ก เมื่อมีคนมาใช้วิธีไม่ดีนี้กับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะโกรธฉุนเฉียวมาก และแน่ละ ข้าพเจ้ามักคิดโดยไม่กล้าพูด ออกมาว่า

“ดูซินายคนนี้โง่จริงๆ ที่รู้สึกว่าต้องนั่งยองๆ เพื่อจะได้ดูเหมือนว่าตัวขนาดเดียวกับฉัน”

ติสตูนั้นเป็นเด็กผู้ชายเล็กๆ ประเภทนี้ ผู้ซึ่งไม่ยอมให้พวกผู้ใหญ่ใช้ความคิดสำเร็จรูปอธิบายความเป็นไปในโลก และเนื่องจากเด็กมีคุณสมบัติพิเศษ คือมีดวงตาใหม่ในการมองดูคนและสิ่งของต่างๆ เขาจึงทำให้ผู้ใหญ่ที่มีวิจารณญาณ บิดเบือนไปด้วยแว่นแห่งความเคยชินเหล่านั้นต้องจนปัญญาบ่อยๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขาไม่เข้าใจว่าทำไมคนเราจึงไม่อาจ ดำรงชีวิตอยู่แต่เพียงความดี ในเมื่อคนเรามีชีวิตอย่างเป็นสุข ด้วยความรู้สึกที่ดีมากกว่าความรู้สึกที่ไม่ดี ด้วยเสรีภาพมากกว่าการกดขี่ ด้วยความยุติธรรมมากกว่าการถืออำนาจบาตรใหญ่ ด้วยความสงบมากกว่าการมีศึกสงคราม กล่าวอย่างง่ายๆ ก็คือ ด้วยความดีมากกว่าความเลว

ข้าพเจ้าเองก็ไม่เคยเข้าใจว่า เหตุใดคนเราจึงไม่อาจดำรงชีวิตอยู่ได้ด้วยความดีเพียงประการเดียว ที่ข้าพเจ้ารู้สึกเช่นนี้คงเนื่องจากยังมีความเป็นเด็กหลงเหลืออยู่ในตัวกระมัง

ส่วนติสตู เขาเป็นคนมีโชค และนั่นแหละคือจุดเริ่มต้นของนิทานชวนฝันเรื่องนี้ เขาทำการใหญ่ได้ทั้งๆ ที่ยังเป็นเด็ก และเขาทำได้โดยใช้ดอกไม้ซึ่งเหมือนกับเด็กอย่างยิ่ง คือให้ทั้งคำมั่นสัญญาและความหวัง หนูน้อยคนนี้ซึ่งจะเป็นผู้ใหญ่ในวันหน้า เขาใช้ดอกไม้ด้วยวิธีใด หรือเพื่อเตือนใจพวกเรา “เด็กๆ ในอดีต” ว่า คนเรานั้นอาจจะอยู่ด้วยกันอย่างเป็นสุขมากกว่านี้

นิทานเรื่องนี้จะบอกให้คุณทราบ แต่ก็เห็นได้ชัดว่า ติสตูนั้นไม่ใช่เด็กอย่างเด็กทั่วๆ ไป ติสตูได้พิสูจน์ให้ข้าพเจ้าเห็นสิบกว่าปีมาแล้ว โดยบรรดามิตรสหายทั้งหลายที่มีอยู่ทั่วโลกและไม่จำกัดวัย ซึ่งเขาเป็นผู้นำมาให้ข้าพเจ้านั่นเอง