อนาคิน อัครศกุลไพศาล
ใช้เล่ห์เหลี่ยมให้เธอจดทะเบียนสมรสด้วยเพราะความแค้น...
เขาใช้งานเธอเยี่ยงทาส เขาปฎิบัติกับเธออย่างเลือดเย็น...
ลัลล์สลิตา สลิปัญญาพงศ์
ตกลงแต่งงานกับเขาเพราะความรักที่มีให้เขาอยู่เต็มหัวใจ
และหวังว่าความรักจะเอาชนะความเกลียดแค้นที่สุมอยู่ในหัวใจของเขา
ในวังวนแห่งความแค้น กว่าที่อนาคินจะรู้ตัวว่าได้ตกอยู่ในบ่วงรักที่ทั้งสองได้ร่วมกันถักทอสร้างขึ้นมานั้น ทั้งคู่ต่างก็ถูกไฟแค้นแผดเผาไหม้เกรียมเสียจนแทบไม่เหลือแม้เถ้าธุลี

“ทำไมตกใจมากหรือที่เห็นผัวตัวเองมายืนอยู่ในห้อง” มุมปากได้รูปยกขึ้นในเชิงเย้ยหยัน
“ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้นะ!”
เสียงแข็งขู่ กลัวกับดวงตาสีนิลที่ทอประกายเจิดจ้าจนมันแทบจะแผดเผาร่างอิ่มของเธอให้เป็นจุณ ร่างสูงใหญ่ของเขาดูแล้วไม่ต่างกับพญามัจจุราชที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอเลยสักนิด
“ทำไม!! ผัวจะเข้าห้องเมียไม่ได้หรือไง…มีกฎหมายที่ไหนบัญญัติไว้ว่าผัวเข้ามาหาเมียแล้วมันมีความผิด”
คนตัวเล็กคงไม่รู้ว่าเขาต้องสะกดกลั้นอารมณ์ปรารถนาที่มันพลุ่งพล่านเอาไว้มากแค่ไหน ที่ได้แต่มองร่างอวบอิ่มอยู่ในชุดบิกินนี่วับๆแวมๆตลอดทั้งอาทิตย์ที่ผ่านมาโดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้ เขาเองต้องวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่อเปิดน้ำเย็นๆรดตัวดับอุณภูมิในกายเกร็งเครียดวันละหลายๆครั้ง เพราะยัยตัวแสบยังตั้งใจหลบหน้าเขาอย่างคงเส้นคงวาไม่มีผิดเพี้ยนตั้งแต่โรสินาโผล่มาทำลายแผนที่วาดหวังไว้
แล้วไหนจะไอ้ฝรั่งที่เข้ามาเกาะเกี่ยวอยู่กับภรรยาในนามของเขาอีก ส่วนแม่ตัวดีนี้ก็ระริกระรี้กับนายแม็ทธิวนั้นเหลือเกิน จับเนื้อต้องตัวกันอย่างไม่เกรงใจไม่เห็นหัวคนที่ได้ชื่อว่าสามีอย่างเขาแม้แต่สักนิดเดียว
“ไม่มีที่ไหนกำหนดไว้หรอก...แต่คุณกับฉันมันห่างไกลคำว่า ผัวเมีย”
ใบหน้าเล็กเชิดขึ้นตอบอย่างถือดี ถึงแม้ว่าในใจรู้สึกหวั่นๆกับสายตาหื่นกระหายที่จ้องเธอราวกับของหวานชิ้นโปรด สมองน้อยๆกำลังใช้ระบบประมวลผลอย่างหนักเพื่อหาทางออกจากเหตุการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานนี้ให้ได้
“ไม่ใช่เมียงั้นหรือ ถ้างั้นฉันจะทำให้ เป็น เสียเดี๋ยวนี้ ดีไหม” เสียงทุ้มแหบพร่า ส่งสายตาโลมเลียร่างอิ่มขาวผุดผ่องในชุดบิกีนี่สีเขียวใบตองสดที่ตัดกับผิวขาวเนียนสีชมพูของเจ้าหล่อนเหลือเกิน มันช่างปลุกเร้าความต้องการของเขาให้ทะยานสูงขึ้นมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหญิงสาวเดินโฉบไปโฉบมาอยู่บนชายหาดตั้งแต่ตอนเช้าแล้ว
ขาแกร่งก้าวเดินอย่างมั่นคงไปหาร่างอิ่มเดินถอยไปหลังหนีชายหนุ่มไปเรื่อยๆ
“อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นฉันจะตะโกนให้คนช่วยจริงๆด้วย” ลัลล์สลิตดรวบรวมความกล้าใช้เสียงแข็งขู่ร่างสูงที่กำลังเดินตรงมาหาเธอราวกับราชสีห์เตรียมตะครุบเหยื่อตัวเล็กไม่พอ ยังถูกต้อนจนมุมอีกด้วย
“เอาสิตะโกนให้มันดังขึ้นไปอีก คนเขาจะได้รู้กันทั้งรีสอร์ตว่า...ผัวจะมาความสุขกับเมียตัวเอง”


*62