หนังสือ มังกรหยก ภาคพิเศษ โดย จำลอง พิศนาคะ
🎀อั้งฉิกกง ฉายา ยาจกอุดร มีนิสัยรักคุณธรรม ชอบท่องเที่ยว และโปรดปรานอาหารเลิศรส ทำให้ครั้งหนึ่งเคยเสียงานใหญ่เพราะห่วงกิน จึงลงโทษตัวเองต่อหน้าศิษย์พรรคยาจก ด้วยการตัดนิ้วชี้ข้างขวาตัวเองเป็นการไถ่โทษ จึงมีอีกฉายาว่า ยาจกเก้าดรรชนี เป็นประมุข พรรคกระยาจก รุ่นที่ 18 ได้รับการถ่ายทอดวิชาสิบแปดฝ่ามือพิชิตมังกรจากประมุขพรรคกระยาจกรุ่นก่อน 9 ฝ่ามือ เนื่องจากวิชาสิบแปดฝ่ามือพิชิตมังกร ได้มีการสูญหายไปตั้งแต่ยุคประมุขพรรคกระยาจก รุ่นที่ 3 ส่วนฝ่ามือที่เหลืออีก 9 ฝ่ามือ เกิดจากการบัญญัติคิดค้นขึ้นเอง แต่ไม่อาจคงอานุภาพเทียบเท่าสิบแปดฝ่ามือพิชิตมังกรต้นตำรับได้ อีกวิชาที่อั้งฉิกกง แตกฉานคือวิชาเพลงไม้เท้าตีสุนัข

อั้งฉิกกง เป็นหนึ่งในห้ายอดฝีมือที่ประลองยุทธที่เขาหัวซาน โดยในขณะนั้นก็ใช้สิบแปดฝ่ามือพิชิตมังกรที่ไม่สมบูรณ์นี้ โลดแล่นเทียบเคียงกับ อึ้งเอี๊ยะซือ อาวเอี้ยงฮง และอิดเต็งไต้ซือ

อั้งฉิกกงโปรดปรานฝีมือการทำอาหารของอึ้งย้งเป็นที่สุด จึงรับก๊วยเจ๋งและอึ้งย้งเป็นศิษย์ถ่ายทอดสิบแปดฝ่ามือพิชิตมังกรให้ก๊วยเจ๋ง และวิชาเพลงไม้เท้าตีสุนัขให้อึ้งย้ง ภายหลังถูกพิษประจิมอาวเอี๊ยงฮงลอบทำร้าย จึงมอบตำแหน่งประมุขพรรคกระยาจกให้อึ้งย้งดูแลแทนบนเกาะร้าง ยาจกอุดรอั้งฉิกกงกับพิษประจิมอาวเอี้ยงฮงเป็นศัตรูกันมาโดยตลอด แต่เมื่อถึงวาระสุดท้ายทั้งสองกลับลืมความแค้นที่มีต่อกัน และจากไปพร้อมกันอย่างสงบ

เรื่องราวสุดพิศดาร วีรกรรมสุดห้าวหาญของยาจกอุดร หัวหน้าพรรคยาจก เจ้าของตำรากระบวนเพลงไม้เท้าตีสุนัขอันลือลั่น! รวอเรื่องราวของตัวละครเด่นๆ ในมังกรหยกรวมทั้งก๊วยเจ๋งเเละอึ้งย้ เเละอีกหลากหลายตัวละครสำคัญที่จะมาลวดลาย อีกเเง่มุมหนึ่งที่เเตกต่างกันไปจากมังกรหยกที่เราได้เคยอ่านกันรวมทั้งปูมเรื่องราวเเต่หนหลังก่อนมาเป็นมังกรหยกอันลือลั่น!

🎀 อึ้งเอี๊ยะซือเป็นบุคคคลที่เฉลียวฉลาด ไหวพริบ ปฏิภาณเป็นเลิศ สุขุม รอบคอบ แต่มีนิสัยแปลกประหลาด ชอบทำอะไรตามใจตัวเอง บางครั้งก็เป็นคนมีเหตุผล บางครั้งก็ไร้เหตุผล อารมณ์แปรปรวนไม่คงที่ เขาเป็นคนที่เกลียดขนบธรรมเนียมประเพณีและกฎเกณฑ์ที่คร่ำครึโบราณ เป็นคนที่มีลักษณะ ธรรมะ 7 ส่วน อธรรม 7 ส่วน เป็นคนที่มักทำตัวลึกลับ ไปมาไร้ร่องรอย ไม่ค่อยปรากฏตัวง่าย ๆ หากจำเป็นต้องแสดงตัว จะสวมหน้ากากปิดบังหน้าตาที่แท้จริงไว้ ด้วยบุคคลิกและลักษณะนิสัยของอึ้งเอี๊ยะซือที่เป็นเช่นนี้ ทำให้ผู้คนต่างหวาดกลัวและเกลียดชัง และมองว่าอึ้งเอี๊ยะซือเป็นพวกนอกรีต บรรดาชาวยุทธจึงพากันขนานนามอึ้งเอี๊ยะซือว่า มาร หรือ มารเฒ่า

🎀 เจ็ดประหลาดแห่งกังหนำ มีบทบาทสำคัญมากในนิยายกำลังภายในของกิมย้ง เรื่องมังกรหยก
เจ็ดประหลาดแห่งกังหนำได้รับคำท้าประลองกับนักพรตคูชู่กีแห่งสำนักช้วนจินก่า โดยเจ็ดประหลาดแห่งกังหนำจะต้องตามหาบุตรของก๊วยเซาเทียน ส่วนคูชู่กีต้องตามหาบุตรของเอี้ยทิซิมและฝึกฝนพวกเขาและนัดหมายให้เด็ก 2 คนประลองกันในอีก 18 ปีข้างหน้า

พบกับการผจญภัยของเหล่าผู้กล้าทั้งเจ็ดที่ต้องต่อสู่เพื่อเอกราชและคุณธรรม ต้องเผชิญกับสัตว์ประหลาดพิสดาร สามโจรร้ายแห่งหุบเขาเทียนซัว และเหล่ามารร้ายทั้งแปดแห่งมณฑลกวนตัง วางแผนยืมมือหลวงจีนบ้านามเตียทิเปีย ดดยการหนุนหลังของราชสำนักไต้กิมก๊ก หาญกล้ามาต่อกรกับเหล่าผู้กล้าทั้งเจ็ด แค้นส่วนตัวจึงพัวพันกับแค้นเพื่อชาติ มีเพียงชีวิตแลกชีวิตจึงเป็นการชดใช้เท่านั้น สุดท้ายไหนเลยอธรรมจะสูงเกินกว่าธรรมะไปได้ เกียรติยส ศักดิ์ศรีสูงส่งมิอาจเหยียดหยาม จำต้องออกปราบปรามเหล่าผู้อหังการ์ในยุทธภพทั้งสิ้น ชนเผ่าเหมียวและล่อลอเกือบสิ้นชื่อสูยเผ่าพันธุ์ หากแม้กลับตัวถือคุณธรรมแล้วหนทางสันติจึงบังเกิดได้ในที่สุด สงครามยังไม่สิ้นสุด อำนาจหากแม้ตกอยู่ในมือผู้ใด ยากที่จะห้ามใจหยัดยั้ง จำต้องแสวงหาให้ได้มาสุดกำลัง แผ่นดินนั้นจึงต้องชโลมด้วยโลหิตและน้ำตาของผู้วึ่งไร้ความผิดและอำนาจ นี่คือเรื่องราวที่สะท้อนประวัติศาสตร์อีกเสี้ยวหนึ่งที่เคยเกิดขึ้น แม้ไม่สามารถแก้ไขได้ แต่หากเพียงคนรุ่นหลังได้ฉุกคิดในทุกขณะว่า โลกนี้ล้วนอนิจจัง อำนาจได้มาย่อมสิ้นสูญ ความสันติย่อมบังเกิดได้ในทุกหนแห่ง

🎀 จิวแป๊ะทง
ลีลาสุดพิศดารของผู้เฒ่าเด็กดื้อในวัยฉกรรจ์ ผู้ถ่ายทอดคัมภีร์เก้าอิมจินเก็งอันลือลั่นยุทธภพให้แก่ "ก๊วยเจ๋ง" วีรบุรุษตลอดกาลแห่งมังกรหยก
เนื้อหาโดยสังเขป
การหายตัวไปอย่างลึกลับของ "จิวโฮ้วชิ้น" เจ้าของสำนักคุ้มภัยอันเลื่องชื่อในเเคว้นกังหนำ ทำให้ "จิวเเป๊ะทง" ผู้บุตรต้องออกสืบหาตัวอย่างพลิกเเผ่นดิน ด้วยเป็นศิษย์เเห่งสำนักช่วนจินก้า ได้ฝึกฝนวิชาจากค่ายสำนักยิ่งใหญ่ จนกระทั่งได้คัมภีร์เก้าอิมจินเก็งมาครอบครอง ฝีมือที่มีจึงล้ำเลิศยิ่งนัก พฤติกรรมที่ยึดคุณธรรมเป็นที่ตั้ง ปราบปรามเหล่าอธรรมให้หมดสิ้นเเผ่นดิน ทั้งยังต้องเผชิญศัตรูต่างชาติที่หมายจะยึดครองดินเเดนตงง้วน เเม้เรื่องส่วนตัวจะยิ่งใหญ่ เเต่เรื่องของชาติพันธุ์ยังสำคัญยิ่งไปกว่า นี่แหละคือน้ำใจของผู้กล้าหาญนาม... "จิงเเป๊ะทง"