‘ธนา’ เสเพลย์บอยหนุ่ม หล่อไฟแรง ที่ใช้ชีวิตโลดโผนในยามราตรี เขามีผู้หญิงมากมายที่อาจจะถูกใจในชั่วข้ามคืน

หรืออาจจะเป็นคู่ควงที่ใช้เวลาคบหาด้วยเพียงแค่หนึ่งหรือสองอาทิตย์เท่านั้น หลังจากถางทางไป ‘สวรรค์

’ กับหญิงสาวรักสนุกเหล่านั้นได้แล้วชายหนุ่มก็จะเลิกสนใจและหาทางปลีกตัวเลิกร้างกับอีกฝ่ายทันที

แต่ถึงแม้จะเปลี่ยนผู้หญิงหลายคนเหมือนผ้าเช็ดเท้าที่ไร้ค่า... ธนากลับเป็นผู้จัดการจอมเฮี้ยบที่บ้างาน

เพราะในเวลางาน ชายหนุ่มจะทำงานหนัก ดุดัน จริงจัง และทุ่มเทจนลูกน้องให้ความนับถือ

แต่มีสิ่งเดียวที่ดูจะไม่เจริญหูเจริญตาสำหรับชีวิตการทำงานของเขาที่สุดนั่นก็คือ ‘หยาดฝน’ เลขานุการของแผนก

ที่มีเสียงเนือยเป็นแม่ชีและแต่งตัวเฉิ่มเชยเหมือนครูประชาบาลรุ่นไดโนเสาร์เต่าล้านปีที่น่าจะสูญพันธุ์ไปตั้งนานแล้ว

เขาขัดตา ชิงชัง และขยะแขยงในความเป็นป้าของหล่อนจนต้องเลี่ยงหลีกโดยหารู้ไม่ว่า

ในคืนวันคริสต์มาสที่เพิ่งจะผ่านมานั้นแม่เสือสาวแสนเซ็กซี่ผู้ลึกลับ... คนที่พาเขาขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ดอย่างเผ็ดร้อน

ก่อนจะเขี่ยเขาทิ้งแบบไม่ไยดีเหมือนผ้าเช็ดเท้าที่ไร้ค่า ดังเช่นที่เขาเคยทำกับผู้หญิงคนอื่นๆ

กลับกลายมาเป็นคนเดียวกับ ‘เลขาฯแม่ชีทึนทึก’ คนที่เขาหมางเมินและอยู่นอกสายตา!

เป็นไปได้อย่างไรกันที่ครูประชาบาลจะมีทรวงอกอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือ และเรือนร่างโค้งเว้าแบบนาฬิกาทราย

ชนิดที่เขาไม่สามารถลบเลือนออกไปจากหัวใจได้ขนาดนี้! เสียงครางของหล่อน! เรือนผมยาวสลวยดุจเส้นไหมของหล่อน!

สะโพกของหล่อน! และรสจูบของหล่อน!...เขาลืมมันไม่ได้!...ไม่ได้การเสียล่ะ... คนอย่างเขาหรือจะยอมเสียเชิงของยอดนักรัก

เขาจะทำทุกทางเพื่อให้แม่ชีทึนทึกมาเป็นสมบัติของเขา และเร่าร้อนบนเตียงกับเขาแต่เพียงผู้เดียว!

“มีอะไรหรือเปล่าคะ ยังเหลืองานอะไรหรือ”

“งานน่ะไม่มีอะไรหรอก” ชายหนุ่มตอบเรื่อยๆ

“อ้าว แล้วคุณเรียกดิฉันมาทำไมกัน” หยาดฝนขมวดคิ้ว ชักเริ่มไหวตัว

แต่สายเกินไป เพราะธนาไม่พูดพร่ำทำเพลง ลากเธอไปยังอาคารจอดรถของตึกทันที

“นี่ปล่อยนะคะ!” หญิงสาวขืนตัวเองเอาไว้ แต่ไม่ค่อยเป็นผลเท่าไร

“อย่าดิ้นมากน่า ยิ่งดิ้นเดี๋ยวยิ่งมีอารมณ์นะ” ธนาเอ่ยยั่ว

“นี่คุณ! หยุดพูดอะไรบ้าๆ แล้วปล่อยฉันสักที คุณจะพาฉันไปไหน”

“ไปทำให้ท้องไง” ธนาตัดบทสั้นๆ แต่ทำเอาคนฟังตัวแข็ง

“นี่คุณ ฉันไม่ล้อเล่นด้วยนะ”

*46