ฉันรักคานของฉัน ฉันชอบอยู่ที่สูง
ใครจะมาละเมิดคานของฉันไม่ได้!

----

เมื่อฟ้าส่งช้างเผือกให้มาเจอถึงกลางป่า
มีหรือที่ เคียงขวัญ จะปล่อยให้หลุดมือ
ต่อให้เขาจะเล่นตัวแค่ไหน แต่งานนี้เธอต้องได้
เป้าหมายมีไว้พุ่งชนเท่านั้น!

คานทองของ ‘วิชญ์’ ต้องสั่นสะเทือนเมื่อถูกสาวตกมันไล่ล่า
ไล่ไม่ไป หนีไม่พ้น ยิ่งหนียิ่งเกาะติดเป็นตุ๊กแก
ระหว่างอาร์ตตัวแม่กับวินาศสันตะโรตัวพ่อ

ใครจะไหว แล้วหัวใจของใครจะเสียหลักก่อนกัน!

-----

“มีคนบอกว่าการดูภาพวาด ให้ถอยห่างออกมาสองสามก้าวและจะเห็นได้ชัดเจนขึ้น”

“ไม่ถอยหรอก”

เคียงขวัญค้อนอยู่หน่อยๆ แต่ยังยิ้มอยู่เสมอเพราะชื่นชมของขวัญชิ้นแรกที่เขาให้

“ฉันชอบจัง คุณวาดฉันได้เหมือนมีชีวิตจริงเลย ท้องฟ้า แสงไฟ ดอกไม้ สดชื่นไปหมด”

“กุหลาบขาวดอกเดียว สวยกว่าทุกอย่าง”

“หือ?” ได้ยินอย่างนั้นเคียงขวัญก็เพ่งมองภาพเข้าไปอีก “ไหนกุหลาบขาว ไม่เห็นมี”

“คุณไง”

คนที่สวมชุดสีขาวเพิ่งรู้ตัวว่าวิชญ์เอาเธอไปเปรียบเป็นดอกกุหลาบ อดขำไม่ได้ คิดว่าเขาต้องเมาไวน์แน่ๆ ร้อยวันพันปีไม่เห็นจะชมกัน แต่ค่ำคืนนี้กลับพูดออกมา

“แต่ผมว่าภาพนี้ จะมองใกล้หรือไกลก็ไม่ต่างกัน คนที่เปล่งประกายได้มากขนาดนี้ ยังไงก็เป็นคุณ”