คิดแค่ 1 แต่ได้ผล 100 คุณคิดว่าอะไรคือสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับบริษัทมันใช่ผลกำไร ความสุขของพนักงาน แบรนด์กลยุทธ์ หรือโมเดลธุรกิจหรือเปล่า จริงอยู่ว่าสิ่งเหล่านั้นล้วนเป็นสิ่งสำคัญ แต่ผมคิดว่ามันยังไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดหรอกครับ ถ้าอย่างนั้นอะไรคือสิ่งสำคัญที่สุดล่ะ คำตอบของผมเรียบง่ายมากเลยครับ นั่นคือ การสร้างผลิตภัณฑ์ที่ได้รับความนิยมออกมาให้ได้อย่างต่อเนื่อง บริษัทที่สามารถทำเช่นนั้นได้จะเติบโตขึ้นเรื่อยๆ ส่วนบริษัทที่ทำไม่ได้ก็จะต้องปิดตัวลง นี่เป็นกฎที่เรียบง่ายของการทำธุรกิจซึ่งมีมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ถ้าบริษัทสร้างผลิตภัณฑ์ยอดนิยมได้ สิ่งที่จะได้รับตามมาก็คือ "ผลกำไร" "ความสุขของพนักงาน" และ "แบรนด์" แต่ถ้าบริษัทสร้างผลิตภัณฑ์ยอดนิยมไม่ได้ ทั้ง "กลยุทธ์" และ "โมเดลธุรกิจ" ก็เป็นเพียงแค่เศษกระดาษเท่านั้น ดังนั้น แก่นแท้ของการทำธุรกิจคือ "การตอบสนองต่อความต้องการของผู้ใช้บริการให้ได้อย่างต่อเนื่อง" แล้วเราจะทำแบบนั้นได้อย่างไร คำตอบของคำถามนี้ก็เรียบง่ายอีกเช่นกันครับ นั่นคือ เวลาจะรับพนักงานเข้ามาทำงานในบริษัทเราควรเลือกเฉพาะคนที่มีไฟในการทำงานและสามารถตอบสนองต่อความต้องการของผู้ใช้บริการได้ จากนั้นก็สร้างสภาพต่อความต้องการของผู้ใช้บริการได้ จากนั้นก็สร้างในตัวออกมาได้อย่างเต็มที่โดยไม่มีอะไรมาฉุดรั้ง สิ่งที่เราควรทำมีเพียงเท่านี้เองครับ แต่เราจะทำแบบนั้นได้ก็ต่อเมื่อตัดสิ่งที่ไม่จำเป็นทิ้งไปให้หมดและทำแต่สิ่งที่จำเป็นเท่านั้น ตัวผมเองก็พยายามทำแบบนั้นมาตลอดครับ ผมมีคติประจำใจว่าต้องคิดอย่างเรียบง่ายเข้าไว้ ขอบอกว่าทุกวันนี้ผมเลิกกลุ้มใจไปนานแล้วครับ ความกลุ้มใจคือสัญญาณที่บ่งบอกว่าเรากำลังสับสนเราคิดว่า "เรื่องนี้สำคัญ เรื่องนั้นสำคัญ" สุดท้ายก็ไม่ได้ลงมือทำอะไรสักอย่างเพราะตัดสินใจไม่ถูก หรือไม่ก็ตัดสินใจทำทั้งหมดไปพร้อมๆ กันแบบ "ทำอันโน้นที่ทำอันนี้ที" แต่คนเราไม่สามารถทำทุกอย่างให้เสร็จพร้อมกันหมดได้หรอกครับ เราทำได้แค่ทีละอย่างเท่านั้น ด้วยเหตุนี้ ถ้าอยากสร้างผลงานให้ออกมาดี เราจึงต้องทุ่มเทพลังทั้งหมดไปกับสิ่งที่จำเป็นต้องทำเพียงอย่างเดียว เมื่อรู้แบบนี้แล้วก็อย่ามัวมานั่งกลุ้มใจอยู่เลยครับ สาเหตุที่คนเรากลุ้มใจก็เพราะมัวแต่สนใจ "คุณค่าที่เปลือกนอก" ทั้งที่ความจริงแล้วเราควรให้ความสำคัญกับการขบคิดให้ได้ว่า "อะไรคือแก่นแท้" เมื่อหาสิ่งนั้นเจอแล้วก็โยนอย่างอื่นทิ้งให้หมด ถ้าไม่คิดอย่างเรียบง่ายแบบนี้ก็ยากที่จะทำอะไรให้สำเร็จได้ ผมก็พยายามกำจัดวิธีคิดที่เป็นอุปสรรคต่อการสร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการทำงานเพื่อตอบสนองต่อความต้องการของผู้ใช้บริการ ผมเลิกยึดติดกับความรู้จากการเรียนเอ็มบีเอ ทิ้งความรู้ที่ได้อ่านจากหนังสือบริหารธุรกิจแถมยังไม่สนใจแนวทางการทำงานแบบเดิมๆ ที่ผู้คนชอบใช้กันอีกด้วย ผมแสวงหาแต่ "แก่นแท้" ด้วยการลองผิดลองถูกไปเรื่อยๆ จนในที่สุดก็ได้แนวทางการทำงานดังนี้ ไม่แข่งขัน, ไม่ต้องมีวิสัยทัศน์, ไม่ต้องมีแผนงาน, ไม่ต้องแบ่งปันข้อมูล, ไม่สร้างแรงจูงใจ, ทิ้งความสำเร็จที่สร้างไว้ไปเรื่อยๆ, ไม่เน้นสร้างความแตกต่างให้กับผลิตภัณฑ์, ไม่ตั้งเป้าว่าจะสร้างนวัตกรรม, ไม่บริหารด้วยการควบคุม_x000D__x000D_หมวดสินค้า : บริหาร ธุรกิจ การบริหารธุรกิจ_x000D_สำนักพิมพ์ : วีเลิร์น (WeLearn)_x000D_ผู้แต่ง : โมะริกะวะ อะกิระ