โหราศาสตร์ คือวิชาอันว่าด้วยนักษัตรวิทยาผู้ชำนาญในวิชาโหราศาสตร์นี้ เราเรียกกันว่า โหราจารย์ คือผู้รอบรู้ในวิชาโหรนั่นเอง สามารถทำนายทายทักเหตุการณ์ล่วงหน้าได้ โดยใช้นักษัตรวิทยาที่ว่าด้วยดวงดาวเป็นเครื่องมือสำหรับใช้พยากรณ์
วิชาโหราศาสตร์นี้ เป็นวิทยาาการที่เกิดขึ้นพร้อมกับการย่างเข้าสู่ความเจริญของมนุษยชาติเมื่อมนุษย์เราเริ่มรู้จักความเจริญและรู้จักการสร้างบ้านเรือนอยู่,รู้จักรวบรวมกันเป็นหมู่เหล่า, รู้จักการใช้วัน เวลาและ เดือน ปี โดยอาศัยสังเกตจากดวงดาวที่โคจรอยู่บนท้องฟ้าเป็นเกณฑ์ พยายามเฝ้าพากเพียรดูการหมุนเวียนของดวงดาวต่างๆ จนกำหนดวิถีโคจรได้อย่างแน่นอนแล้ว และพยายามสังเกตการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นบันทึกไว้ นานๆ เข้าจึงสามารถวางไว้เป็นหลักเกณฑ์ได้ ในที่สุดเมื่อได้สอบทานดูเหตุผลและเห็นว่าถูกต้องแม่นยำ จึงได้รวบรวมขึ้นไว้เป็นตำรา เพื่อที่จะให้ชนชั้นหลังได้เล่าเรียนสืบต่อกันมา
โหราจารย์แต่เบื้องครั้งบรรพกาล ที่ท่านได้เฝ้าคอยสังเกตดูเวลาการโคจรช้าเร็วของดวงดาวต่างๆ เท่าที่คิดค้นได้ และได้วางไว้เป็นหลักตำรานั้น ขั้นแรกค้นคิดได้เพียง 7 ดวงดาว เท่านั้น เรียงตามลำดับระยะเวลาโคจรที่ช้าที่สุด จนกระทั่งเร็วที่สุดดังนี้ คือ
1. ดาวพระเสาร์ (เสารี)
2.ดาวพฤหัสบดี (ครู)
3.ดาวพระอังคาร (ภุมมะ"
4.ดาวพระอาทิตย์ (สุรชะ)
5.ดาวพระศุกร์ (ศุกระ)
6.ดาวพระพุธ (พุธะ)
7.ดาวพระจันทร์ (จันเทา)
ดาวเคราะห์ทั้ง 7 ดวงนี้ ที่เป็นดาวมาตรฐานสำหรับใช้พยากรณ์เหตุการณ์ต่างๆ ไม่ว่าโหราศาสตร์ประจำชาติใด ภาษาใดในสมัยโบราณจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องยึดหลักเกณฑ์ จากดวงดาวทั้ง 7 ดวงนี้เป็นรากฐาน