ซารียา ยืนยันว่ามีฝนตกเล็กน้อยกลางทะลสาบ
วันที่ซารียาสูดดมกลิ่นหืนของทะเลสาปอย่างโดดเดี่ยวจนครบสามสิบสามปี วันนั้นซารียาฝัน หุ่นยนต์ตัวหนึ่งกัดกินร่างกาย เครื่องใน และแขนขา ซารียาตื่นมาได้กลิ่นน้ำฝน มองออกไปนอกหน้าต่าง มีฝนตกเล็กน้อยกลางทะเลสาป นึกถึงความฝันที่เพิ่งผ่านไปของวันคล้ายวันเกิด ซารียาลูกหน้าท้องนูน มีบางอย่างอยู่ข้างใน มันกำลังกัดกินมดลูกเธอและกำลังเติบโต

จักรวาลล้วนวงกลม
โลกของฉันเปลี่ยนไปนับแต่ธิดาแห่งรัตติกาลถือกำเนิด ในดินแดนไร้ซึ่งการเกิด มีเพียงการเติบโตสู่ความเที่ยวเฉาไร้สิ้นสุด นี่จึงถือเป็นปาฏิหารย์อันหากว่าก็ได้ เท่าที่จำได้ ฉันเข้ามาสู่ดินแดนนี้ตั้งแต่ยังเล็ก แต่เสมือนช่วงเวลาเหล่านั้นผันผ่านไปต่อหน้า อาจเป็นเพราะโลกของฉัน คลุงเครือ พอกับความเจือจางของทรงจำ ที่ท้องฟ้ากับทะเลสีเดียวกัน มิอาจอธิบายความหมายของกันและกันได้

ท่านกัปตัน และเรื่องเล่าของคนอื่น
นั่นเองที่ท่านกัปตันนึกสังหรณ์ใจว่า ภรรยาน่าจะคลอดลูกสาวให้เขาอีกคน นั่นเองที่ท่านกัปตัถามตัวเองอีกครั้งว่าอีกนานเท่าไหร่ที่เขาต้องไล่คว้าความมั่นคง อยู่เหนือผิวคลื่น อีกนานแค่ไหนที่เขาจะต้องทรงกาย แล่นโล้อยู่ในจังหวะของมรสุม ทิ้งทุกความรักและความห่วงใยไว้บนผืนดิน เขากำลังไล่คว้าหาความมั่นคงชนิดไหนกัน