รายละเอียดสินค้า
ผู้แต่ง อัญญาณี

สำนักพิมพ์ ทำมือ

สภาพหนังสือ หนังสือใหม่

อ้อมกอดมัจจุราช 2

เรือนกายของเธอแทบหลอมละลาย
ประดุจเปลวไฟเผาผลาญ
เมื่ออยู่ในอ้อมกอดของเขา...
อ้อมกอดมัจจุราช...

อ้อมกอดมัจจุราช 3

เมื่อความเข้าใจผิดของทุกๆ เรื่องราว นำเขาและเธอมาเจอกัน...โดยมีความแค้น ความเสน่หา เป็นตัวดำเนินเรื่องราว



การกระทำที่ผู้เป็นน้องทำไว้ทั้งหมด เธอ...เพลงมีนา ต้องรับไว้แต่เพียงผู้เดียว

ความแค้นของเขา...กวินภพ

เธอ...เพลงมีนา ต้องรับผิดชอบ

การแก้แค้นของเขา...กวีรัชน์

เธอ...เพียงรัมภาต้องถูกหลอกใช้

เพื่อครอบครัวของเธอ...เพียงรัมภา

ต้องทำทุกๆ อย่าง แม้กระทั่งล้องคองูเห่าอย่าง กวีรัชน์

“คุณทอร์ช คุณจะทำอะไรฉัน อย่านะ ลุกขึ้นจากตัวฉันเดี๋ยวนี้”

มือที่ยังเป็นอิสระทุบไปยังอกกว้างของเขาจนดังอึกๆ เจ้าของอกแกร่งไม่มีอาการสะทกสะท้านแต่อย่างใด รู้สึกรำคาญมือน้อยๆ ของเธอจนเขาต้องจับมันรวบไว้ในมือแข็งแรง

“จะทำอะไรน่ะเหรอ ถามโง่ๆ ก็จะปล้ำเธอน่ะสิ เธอยั่วยวนคนงานของฉันจนหัวปั่นเกือบทุกคน ฉันก็เลยอยากจะรู้ว่าเธอมีอะไรดี พวกมันถึงได้หลงเธอหนักหนา ถึงขนาดตามก้นเธอไปไร่ของไอ้ท๊อป สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น พิสูจน์ด้วยตัวของฉันเองนี่แหละดีแล้ว ร่านดีนักก็จะสนองให้หายอยาก จะได้ไม่ไปยั่วคนอื่นให้เขาฉิบหายเหมือนฉัน”

เสียงของเขานั้นช่างเหี้ยมเกรียมจนเธอใจหล่นไปกองยังปลายเท้า และยิ่งสีหน้าของเขาด้วยแล้ว เพลงมีนาอยากจะตายเสียให้ได้

“อย่าคุณทอร์ช...อย่า ฉันไม่ใช่น้องหนู แควกๆๆๆ กรี๊ดดดดด...แควก”

คำร้องห้ามของสาวใต้ร่างดูเหมือนจะไร้ผล เพราะตอนนี้อาการหน้ามืดด้วยไอแห่งแรงโทสะมันปกคลุมสมองและจิตใจของเขาจนสิ้น เสื้อผ้าของเธอจึงถูกกระชากติดมือมา แล้วเขาก็ใช้เศษผ้าที่มีความยาวมากที่สุด มัดข้อมือเล็กทั้งสองข้างเอาไว้ ล้วงหยิบผ้าเช็ดหน้าผืนใหญ่ของตนออกจากกระเป๋ากางเกง นำผ้าผืนนั้นมาปิดปากสาวที่แผดเสียงกรีดร้องไม่หยุด มัดปมผ้าไว้ด้านหลังศีรษะสาว

“อื้อ อื้อๆๆ” เธอทั้งดิ้นทั้งส่งเสียงร้อง แต่เสียงนั้นไม่อาจหลุดออกมาได้ เพราะมีผ้าผืนใหญ่ปิดปากของเธออยู่ อีกทั้งร่างกายยังถูกร่างหนาคร่อมทับ ทำให้เธอหมดสิ้นอิสรภาพอย่างสิ้นเชิง ดวงหน้าสาวตอนนี้เปื้อนสีเลือด เนื่องจากร่างกายส่วนบนของตนเองเหลือเพียงบราตัวสวยที่ห่อหุ้มดอกบัวงดงามไว้เท่านั้น และเวลานี้เขาก็ก้มมองความอวบใหญ่ตาเป็นมัน

“เธอได้อิ่มแน่ เพลง...ฉันจะทำให้เธอคลานลงเตียงเลย”

ปากหนาพูด มือใหญ่ค่อยๆ บรรจงถอดบราสีชมพูหวานออกจากร่างสาว ไม่กี่วินาทีบงกชคู่สล้างก็เปิดเผยต่อสายตาร้อนแรงของกวินภพ

เจ้าสาวมัจจุราช

การแต่งงานที่ไม่ได้ซึ่งคำว่า “รัก” สร้างความเจ็บปวดให้กับกรกวินทร์กับแพรวพรรณรายไม่น้อย

แต่ทว่ามันเจ็บปวดกว่า เมื่อเขาและเธอมีแต่ความเกลียดชังที่มอบให้แก่กันและกัน



“ขอบใจเพื่อน” กรกวินทร์รับน้ำใจจากเพื่อนสนิท “แต่ฉันไม่เห็นจะดีใจเลยที่ได้แต่งงาน ตรงกันข้ามเสียใจมากกว่า มันเหมือนกับตัวเองตกอยู่ในขุมนรกยังไงบอกไม่ถูก ขุมนรกที่ไม่มีวันหาทางออกเจอด้วย”

ผู้พูดปรายตาไปยังหน้าของเจ้าสาวที่ตวัดสายตามองคนตัวสูงกว่าพอดี

“คิดเหมือนกันเลยค่ะคุณทัช แพรวเองก็รู้สึกว่าตัวเองตกลงไปในขุมนรกที่ทั้งมืดและหาทางออกไม่เจอ จะต้องติดอยู่ในนั้นไปจนวันตาย คิดแล้วก็เศร้าใจเหลือเกินที่ต้องอยู่ร่วมกับคุณในขุมนรกนั้น”

นิสัยของแพรวพรรณรายอย่างหนึ่งที่กรกวินทร์ไม่รู้คือ เธอเป็นคนไม่ยอมคน ใครแรงมาเธอแรงกลับ คงจะมีเพียงพริ้งเพรากับเดือนดาราเท่านั้นที่เธอยอม แล้วยิ่งมาได้ยินคำพูดของเจ้า