หนังสือ กาลครั้งหนึ่งที่มีความสุข (ไม่) ตลอดไป เล่ม 3 ตอน มนตราหิมะ #อ่านเลย

ลุยเลย รอรี่เมื่อเด็กปอหกสามคนผู้ถือป้ายเห็นฉันมองไป พวกเขาก็โบกมือ ตื่นเต้นสุดขีด ฉันโบกมือตอบพลางยิ้มรุ่นน้องบางคนเริ่มตามฉันและเชสไปทั่วตั้งแต่ฤดูใบไม้ผลิปีที่แล้ว หลังจากเราไปชิงวารีแห่งชีวิตกลับมาและช่วยคนสองสามร้อยคนที่ อ.อ. เชสชอบเป็นจุดสนใจ แต่เนื่องจากมันทำให้ฉันรู้สึกพิกลฉันเลยรับมือพวกเขาเหมือนตอนที่แม่รับมือแฟนๆ แต่การโบกมือให้แบบดาราภาพยนตร์อาจจะเกินไปหน่อยแอดิเลด เดซี่ และแคนดิซมาด้อมๆ มองๆ อยู่ด้านข้างพยายามทำเหมือนไม่ได้สนใจมากมาย แอดิเลคเป็นสาวสวยที่สุดในชั้นมอสอง และเธอก็รู้ตัวดี แคดิซเพิ่งมาเมื่อสองสัปดาห์ก่อนเข้ามาแทนที่เดซี่ในฐานะผู้มีอำนาจรองจากเธอ พวกนี้มาเชียร์เซสอย่างเห็นได้ชัด เพราะฉันไม่ใช่คนโปรดของแอดิเลดแน่นอน"เราควรข้ามงานพวกนี้ แล้วไปงานเต้นรำเลยนะ" แอดิเลดทำจมูกฟุดฟิด ฉันลืมเรื่องเต้นรำอยู๋เรื่อย มันคืองานส่วน อื่นของการฉลองครบรอบที่เกิดขึ้นทุกสามปี "ฉันหมายถึง การประลองเนี่ยดูยุคกลางจะตาย"เธอมองมาทางฉัน ฉันจึงรู้ว่าความเห็นนี้พูดกับฉันโดยตรง"ก็ไม่เชิงนะ" ไคล์ว่า "ราชาคนแคระแห่งลีฟวิงสโตนประกาศจะอภิเษกสมรสกับพระธิดาองค์โต""พรรคพวก นายเคยเห็นพระธิดาองค์โตไหม" เชสถาม"นั่นไม่ใช่รางวัลเลยนะ"ฉันหายใจเข้าลึก ขณะก้าวขึ้นไปริมสนามประลองเพื่อรอเคนเนธ เด็กมอสาม ผู้ยืนอยู่บนแผ่นหิน ดาบเขาไม่ได้อยู่ในฝักแล้ว กล้ามแขนก็โปนออกมาจากแขนเสื้อเชิ้ต เขาจ้องอาจารย์สอนวิชาดาบ "คุณต้องแพ้แน่ ตาแก่"