เจ้าผู้ปกครอง (THE PRINCE) เราเป็นหนี้มาคิอาเวลลีและคนอื่นๆ เป็นอย่างมากที่เขียนถึงสิ่งที่มนุษย์กระทำ ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาควรจะกระทำเพราะมันเป็นไม่ไม่ได้ที่จะประสานความชาญฉลาดของอสรพิษเข้ากับความไร้เดียงสาของนกพิราม...เว้นแต่มนุษย์จะรู้ถึงลักษณะหังปวงของอสรพิษอย่างก่องแท้...คนที่สัตย์ชื่อนั้น ไม่อาจทำงที่ดีต่อคนชั่วร้ายได้เลย...องความชั่ว...หากปราศจากความร้ฟรานชิส เบคอน(ค.ศ. 1561-1626)โดยการแสร้งทำว่าให้บทเรียนแก่กษัตริย์ เขา (มาคิอาเวลลี)ได้ให้บทเรียนที่ยิ่งใหญ่แก่ประชาชนเจ้าผู้ปกครอง...คือตำราของผู้นิยมบหาชนรัฐจัง จำค รุสโช(ค.ศ. 1712-1778)มีคำถามว่า โดยระยะเวลาที่ห่างกันถึงสี่ศตวรรษจะยังมีอะไรอีกหรือที่มีชีวิตชีวาใน เจ้าผู้ปกครองดำสอนของมาคิอาเวลลีจะยังมีประโยชน์ต่อผู้นำของรัฐสมัยปัจจุบันบ้างหรือไม่?คุณค่าของระบบการเมืองใน เจ้าผู้ปกครองจำกัดอยู่เฉพาะยุคสมัยที่หนังสือเล่มนี้ได้เขียนขึ้นผ...หรือว่ามันเป็นเรื่องสากลและร่วมสมัยใ?...ข้าพเจ้ายืนยันว่าทุกวันนี้หลักการของมาคิอาเวลมีชีวิตชีวายิ่งกว่าเมื่อศตวรรษที่แล้วมาเสียอีกเพราะแม้ว่าส่วนนอกกายของชีวิตของเราจะได้มีการเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากแต่มันก็ไม่ได้มีการเปยนแปลงที่ลึกซึ้งอย่างไรในส่วนที่เป็นจิตใจของปัจเจกชนและประชาชน...เมนิโต บุสโสลินี(ค.ศ. 1883-1945)