“พี่เลี้ยง” ผลงานเขียนในนามปากกาของทมยันตี
คุณหญิงวิมล ศิริไพบูลย์ ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ ปี 2555)
สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม
พิมพ์ครั้งที่ 6 ปีที่พิมพ์ พ.ศ.2537
ประเภทปก อ่อน
กระดาษ ปอนด์

:: รายละเดียด ::
พี่เลี้ยง…เป็นเรื่องราวของสองหนุ่มและหนึ่งสาว ที่เติบโตรักใคร่ผูกพันกันมาแต่เยาว์วัย เกิดเป็น
ความห่วงใยอาทรระหว่างพี่กับน้อง เป็นความรู้ใจของเพื่อนต่อเพื่อน…และเป็นความผูกพันลึกซึ้ง
ระหว่างชายสองคนต่อหญิงสาวคนเดียวกัน บุรุษหนึ่ง…แน่ใจว่า “ธาตุและแก่น” ของเพื่อน เช่น
โชติวันเชื่อมั่นว่า…ไม่มีสตรีใดและความงามแบบไหน มาทำให้ “หัวใจ” ของบุรุษผู้นี้หวั่นไหวได้
“เขาและเธอ” โชติวันและเรไร เกิดมาเพื่อกันและกัน สัตยาเองแน่ใจเช่นนั้นตลอดมา
เขาแน่ใจ…เพราะเขาไม่เคยแม้แต่จะถามใจของเขาเอง
เขาแน่ใจ…เขารู้ใจ “คุณเร” ทุกเรื่อง ดูแลได้ทุกอย่าง ทำเพื่อคุณเรได้ทุกสิ่ง…
เขายอม…”เก็บรักเก็บอาลัยไว้ในทรวง ไม่ให้ใครได้ล่วง…ได้รู้เลย” หาก ความผูกพันระหว่าง
เรไรกับสัตยา นั้นมั่นคงเพียงไร ลมหายใจของ “คุณเร” แทบจะเรียกได้ว่ามี “พี่ชาย” ติดอยู่เป็นนิตย์
“โลก” ของคนทั้งสองนั้น เคยคุ้นเข้าใจกันมาอย่างคน “นอกโลก” ไม่มีวันเข้าใจ และหากครั้งใดที่
“พี่ชาย” สัญญา…สัญญานั้นย่อมจริงแท้เสมอ พี่เลี้ยง…ใช่แล้ว…ทางชีวิตข้างหน้าจะเป็นฉันใด
ก็แล้วแต่ หากเธอรู้ดีว่า เธอจะมี “พี่” คอย “เลี้ยง” ดูให้ความเอื้ออาทรตลอดกาลนานในความผิด
ความถูกแห่งทางชีวิตข้างหน้า จะมีคนแนะแนวทางจะมีคนปลอบประโลม จะมีคนรัก คนอภัยอย่างพี่
อย่างเพื่อนและอย่างคนรัก ความผูกพันอันมั่นคงนั้นเป็นเช่นไร ลมหายใจของเธอ จึงมี “พี่ชาย”
เป็นคนรัก…เป็นพี่ เป็นเพื่อน และเป็นผู้เติมหัวใจให้กันและกัน