"การอยู่คนเดียวน่ะไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่ต่างไปจากคนอื่นๆ แค่เปราะบางนิดหน่อยเท่านั้น"

เมื่อเด็กคนหนึ่งมีชีวิตในวัยเด็กที่ไม่สวยงามนักเนื่องจากพ่อแม่ของเขาหย่าร้างกัน เด็กคนนั้นถูกพ่อแท้ๆ ทำร้ายร่างกายอยู่บ่อยครั้ง และมักจะรู้สึกโดดเดี่ยวอยู่เสมอเพราะเข้ากับเพื่อนๆ ไม่ได้

ทว่าในวันหนึ่งเด็กน้อยกลับเจอรอยเปื้อนเล็กๆ บนผนัง เขาจึงตั้งชื่อรอยเปื้อนที่มีรูปร่างคล้ายตัวเองว่า “ใคร” และหลังจากนั้น “ใคร” ก็อยู่ร่วมกับเขาอย่างมีความสุข พวกเขาทำทุกๆ อย่างร่วมกัน จน “ใคร” กลายเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเด็กคนนั้น “ใคร” อยู่เคียงข้างเด็กน้อยไม่ห่าง แต่เมื่อเขาพยายามบอกเรื่องนี้ให้คนอื่นๆ ฟัง กลับไม่มีใครเชื่อเด็กน้อย และกล่าวหาว่าเด็กน้อยโกหก เขาจึงพยายามหลีกหนีจากทุกคนเพราะความหวาดกลัว

ทว่าหลังจากนั้นเด็กน้อยก็เริ่มมองเห็น “ใคร” เป็นสัตว์ประหลาดเข้าจริงๆ จนเหินห่างกับ “ใคร” ไป และแล้ววันหนึ่ง “ใคร” ก็หายตัวไปจริงๆ หลายปีผ่านไปเด็กน้อยเติบโตกลายเป็นผู้ใหญ่ ทว่าเขาก็ยังคงเหงาไม่ต่างจากตอนเด็ก ไม่สิ เพราตอนนี้เขาต้องเผชิญกับปัญหาในสังคมที่แท้จริงอย่างการว่างงานและการที่ผู้คนในปัจจุบันขาดการพูดคุยสื่อสารกัน เขาจึงรู้สึกเหงามากกว่าตอนยังเป็นเด็กเสียอีก เด็กน้อยที่ตอนนี้กลายเป็นผู้ใหญ่แล้วยังคงหลบซ่อนตัวอยู่ในห้องแคบๆ ภายใต้แรงกดดันของชีวิต จนกระทั่งวันหนึ่งเขาได้พบกับ “ใคร” ที่ดูคล้ายตัวเองเหลือเกินอีกครั้ง . . .

. . .

💖 หนังสือภาพชั้นเยี่ยมจากประเทศเกาหลีใต้ที่จะเยียวยาทุกหัวใจอันบอบช้ำ
💖 เขียนโดย ซองมีจิน / จำนวน 136 หน้า