ป๋องแป๋งโกรธแล้วนะ

นิทานภาพคำกลอน สอนให้เด็กรู้จักจัดการกับความโกรธ

ขนาดรูปเล่ม8 x 8 นิ้ว จำนวนหน้า24 หน้า (ไม่รวมปก) ฝึกลูกจัดการอารมณ์โกรธ พร้อมแนะนำวีธีป้องกันและรับมือความโกรธ ผ่านนิทานภาพคำกลอนป๋องแป๋งตัวละครสุดฮิตที่เด็กชื่นชอบ ช่วยพัฒนาทักษะสมอง EF ด้านควบคุมอารมณ์ (Emotional Control) และจดจำนำไปใช้ (Working Memory)

ป๋องแป๋งโกรธแล้วนะ

โกรธ เป็นอารมณ์พื้นฐานที่เกิดขึ้นได้ตั้งแต่วัยเด็ก อารมณ์โกรธเกิดได้จากหลายสาเหตุ เมื่อเด็กๆ เกิดอารมณ์โกรธแล้ว สิ่งสำคัญคือ การรู้จักจัดการและควบคุมอารมณ์โกรธ ไม่ให้ทำร้ายตัวเองหรือผู้อื่น รวมถึงทำลายสิ่งของ พ่อแม่จึงควรสอนให้ลูกรู้จักวิธีที่เหมาะสมในการจัดการกับความโกรธตั้งแต่ยังเล็ก เพราะเมื่อลูกเติบใหญ่ เขาจะได้ช่วยกันสร้างสังคมที่ไร้ซึ่งความรุนแรง

ป๋องแป๋งโกรธแล้วนะ นิทานภาพคำกลอน พัฒนาทักษะสมอง EF ด้านจดจำเพื่อใช้งาน (Working Memory) เด็กจะได้เรียนรู้วิธีจัดการความโกรธอย่างเหมาะสมซึ่งสามารฟถนำไปใช้ในสถานการณ์จริงได้ ด้านควบคุมอารมณ์ (Emotional Control) เด็กจะสามารถควบคุมอารมณ์ของตนให้อยู่ในระดับที่เหมาะสมได้และไม่แสดงออกแบบที่เป็นการรบกวนผู้อื่น

สอนและเตรียมลูกให้รู้จักรับมือกับความโกรธ

1. สอนให้ลูกรู้ว่าทุกคนมีอารมณ์หลากหลาย พ่อแม่ยอมรับได้เมื่อลูกโกรธ และลูกควรรู้จักการควบคุมตัวเอง ไม่ให้แสดงความโกรธเกินขอบเขต โดยการใช้คำพูด ไม่ใช้ความรุนแรง ลูกอาจจะสูดหายใจลึกๆ สะกดใจด้วยการนับเลข หรือนึกถึงสิ่งที่ทำให้สบายใจ การเปลี่ยนอิริยาบถ หรือเดินไปกินน้ำ ทุบหมอน ตีโซฟา เตะบอล ฯลฯ ก็ช่วยได้

2. อย่าเย้าแหย่ยั่วยุให้เด็กโกรธ พึงตระหนักไว้เสมอว่าเรื่องใดที่สนุก ควรสนุกด้วยกันทุกฝ่าย ทั้งฝ่ายคนแหย่และผู้ที่ถูกแหย่ ผู้ใหญ่ควรมีสติให้มากและควรช่วยป้องกันหรือหยุดยั้งเหตุการณ์ก่อนที่ลูกจะไม่พอใจ หรือโกรธจน “ปรอทแตก” ในกรณีที่ลูกใช้ความรุนแรง พ่อแม่ต้องรีบจับตัวลูกไว้และอุ้มออกมาจากสถานการณ์นั้น ๆ เพื่อหยุดพฤติกรรมก้าวร้าวในทันใด กอดให้ลูกสงบใจลง ถ้าลูกยังไม่หยุด ให้ไขว้แขนลูก (ในท่าที่เหมือนลูกกำลังกอดตัวเอง) โดยเรายืนอยู่ข้างหลังลูก จับแขนลูกไว้ให้แน่นทั้งสองข้าง ป้องกันไม่ให้ลูกเตะ ถีบ ข่วน ตะโกน กัด หรือถุยน้ำลายใส่เราได้ ควรกอดลูกไว้นิ่ง ๆ เงียบ ๆ อย่างที่เรามีสติ อย่าดุด่า ตี หรือสั่งสอนยาวๆ เพราะในขณะที่โกรธ ลูกไม่พร้อมที่จะฟัง หน้าที่ของเราคือช่วยทำให้ลูกสงบลงก่อน พึงระลึกไว้เสมอว่าฟังเมื่อลูกพูด พูดเมื่อลูกฟัง

3. ควรชมลูกสั้น ๆ อย่างจริงใจในทันทีเมื่อลูกควบคุมตัวเองได้ คำชมจะเป็นแรงเสริมให้ลูกมีพฤติกรรมในทางบวก จะช่วยให้ลูกทำได้ดีขึ้นในครั้งต่อๆ ไป รวมถึงในเหตุการณ์ที่ลูกจะต้องเผชิญในวันข้างหน้า พึงระลึกไว้ว่า ลูกดูตัวอย่างจาก พ่อแม่และผู้ใหญ่ใกล้ตัว อยากให้ลูกเป็นอย่างไร เราก็ควรทำอย่างนั้น โปรดตระหนักว่าความรุนแรงไม่สามารถแก้ปัญหาใดๆ ได้ และที่สำคัญลูกดูอยู่ ซึมซับรับรู้อยู่ สอนลูกวันนี้ดีกว่าให้เกิดเรื่องจนคนอื่น หรือกฎหมายต้องสั่งสอนลูกในวันข้างหน้า