พานพบอีกครายามบุปผาโปรยปราย
ผู้เขียน: สู่เค่อ (Shu Ke)

ในโลกมนุษย์นางไม่ต้องการบำเพ็ญเป็นเซียน นางเพียงต้องการลืมเลือนเขา!
บัดนี้ความรู้สึกผิดที่กัดกินจิตใจนับพันปีทำให้เขาฝืนลิขิตเปลี่ยนชะตา
พานางในชาติใหม่หวนสู่อดีตชาติ

พันปีก่อน นางเป็นเพียงภูตน้อยดอกฉา ขณะที่เขาเป็นผู้ปกครองศูนย์กลางสวรรค์!
ณ งานชุมนุมบุปผาที่จัดขึ้นทุกร้อยปี นางสารภาพรักกับเขาเบื้องหน้าธารกำนัล
.
“ข้าเพียงปรารถนาเป็นชายาของท่าน”
เขาแย้มยิ้ม “เช่นนั้นก็จงบำเพ็ญเป็นเซียน”
นับจากนั้น นางตั้งใจบำเพ็ญเพียร
ห้าร้อยปีต่อมา นางถามอีกครั้ง “เมื่อใดข้าถึงจะได้เป็นชายาของท่าน”
เขานิ่งเงียบครู่หนึ่ง ยิ้มแล้วตอบ “รอเจ้าได้ลงบันทึกในทะเบียนเซียนค่อยว่ากัน”
.
ภูตสาวที่ปรารถนาเป็นชายาของเขามีน้อยเสียที่ไหน ในที่สุดนางก็เข้าใจสาเหตุที่เขานิ่งเงียบ
นางหันหลังให้เขาอย่างเด็ดเดี่ยว ตัดสินใจเลือกวาสนารัก ‘ใช้ตัวเคียงคู่’ ในโลกมนุษย์
นางไม่ต้องการบำเพ็ญเป็นเซียน นางเพียงต้องการลืมเลือนเขา!
.
บัดนี้ ความรู้สึกผิดที่กัดกินจิตใจนับพันปีทำให้เขาฝืนลิขิตเปลี่ยนชะตา พานางในชาติใหม่หวนสู่อดีตชาติ
หมายมาดให้นางบำเพ็ญเป็นเซียนอีกครั้ง
ยามบุปผาโปรยปราย ทั้งคู่พานพบอีกครา…
.
วันนั้น สีแดงเจิดจรัสจับตา ดอกฉาผลิบานทั่วภูผา สุดท้ายจะกรีดบาดนัยน์ตาผู้ใด