เครื่องรางของขลังเป็นที่รู้จักกันของผู้คนชาวไทยมาแต่อดีตกาล เป็น “ของดี” ที่เหล่าทหารนักรบ ตลอดจนกลุ่มโจร นักเลงโต ต่างเสาะ แสวงหาเพื่อไว้ครอบครองสําหรับป้องกันตัวให้แคล้วคลาดจากภัย อันตราย
“เครื่องราง ของที่นับถือกันว่าป้องกันอันตราย ยิงไม่ออก ฟันไม่ เข้า เป็นของที่เกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติ หามีผู้ประดิษฐ์หรือคิดปรุง แต่งขึ้นไม่ มีหลายอย่างหลายประเภท คือ เม็ดขนุนทองแดง เม็ดหรือฝักมะขามทองแดง เม็ดหรือฝักกระถินเทศทองแดง เม็ดหรือประดู่ทองแดง เม็ดสะบ้าทองแดง สะดือทองแดง เม็ดมะค่าทองแดง ปูทองแดง ปูหิน กระดูกไก่ทองแดง ไข่หิน เหล็กไหล แร่บางชนิด ทองคําบางสะพานหนักหนึ่งบาท เพชรตาแมว เพชรตาหนู เพชรในหิน เขี้ยวหมูตัน เขี้ยวเสือ เขี้ยวสาง เขี้ยวหมูตันหักคาต้นไม้ งาช้างหักคาต้นไม้ (เรียกว่ากําจัดกําจาย) เขาวัวเขาควายลุกเป็นแสง คดต่างๆ มีคดปลาหมอ คดปลาวาฬ เป็นต้น นอกจากนี้มีพระเครื่องและเครื่องปลุกเสกซึ่งเรียกรวมกันว่าของศักดิ์สิทธิ์ บางที่มีผู้เรียกว่า เครื่องรางก็มี
พระเครื่อง เป็นคําที่ย่อมาจากคําว่า พระเครื่องราง ได้แก่ พระพุทธ รูปที่นับถือว่าเป็นเครื่องคุ้มครองป้องกันอันตราย มีขนาดใหญ่เล็ก พอดีจะไว้กับตัวได้ เป็นพระปั้น พิมพ์ หล่อ แกะสลัก
พระปั้น ปั้นด้วยดินล้วน ด้วยดินผสมผงล้วน ด้วยผงผสมว่าน หรือ วัตถุอื่น แล้วแต่เกจิอาจารย์จะนําเข้าผสมประกอบ
พระพิมพ์ พิมพ์ด้วยดินล้วน ด้วยดินประสมวัตถุอื่นก็มี พิมพ์ด้วย โลหะ เช่น เหล็ก ทองเหลือง ทองขาว ทองแดง ดีบุก ตะกั่ว ชน สังฆ วานร สัมฤทธิ์ และเมฆพัดก็มี ด้วยเงิน ทอง นาก ก็มี ด้วยโลหะต่าง ชนิดประสมกันก็มี ด้วยชิน หรือตะกั่วล้วนๆ ก็มี ด้วยประสมปรอท ก็มี ทั้งนี้สุดแต่เกจิอาจารย์จะคิดประกอบขึ้น
พระหล่อ หล่อด้วยโลหะล้วนๆ ก็มี หล่อด้วยโลหะผสมก็มี หล่อ ด้วยเงิน ทอง นาก แต่ละอย่าง หรือประสมกันก็มี
เครื่องปลุกเสก มีหลายอย่างต่างชนิดกัน คือ เรา ตะกรุดหรือกะตรุด ทําด้วยแผ่นทองแดง ตะกั่ว ดีบุก และแผ่น เงิน แผ่นทอง แผ่นนาก ลงเลขยันต์คาถา และอักขระแล้วม้วนเข้า เป็นหลอดสําหรับคล้องคอ ผูกแขนขา ผูกข้อมือหรือคาดเอว หลอด ไม้รวกไม้ไผ่ลงอักขระหรือเลขยันต์คาถา ผ้าประเจียดสําหรับโพกหัว มงคลสวมศีรษะหรือคล้องคอ ผ้าที่ลงเลขยันต์คาถา และอักขระ เช่น เสื้อยันต์ และธง เป็นต้น ลูกอมสีผึ้ง ลูกอมปรอท แหวนสวมนิ้ว แหวน สวมแขนซึ่งทําด้วยผ้า ด้วยเงิน ทอง นาก หรือโลหะต่างชนิด หวาย คาดเอว ตะบอง และมีด เช่น มีดหมอ ปลัดขิก หรือไอ้ขิก (ตัวเล็ก ขนาดนิ้วนาง หรือนิ้วก้อย หยักหัวเหมือนขุนเพ็ด) และลูกสะกดซึ่งทํา ด้วยตะกั่ว ไม้ หรือวัตถุอื่น หนังหน้าผากเสือ ขี้ผึ้งสีปาก ของเหล่านี้ ลงด้วยเลขยันต์คาถา และอักขระเว้นแต่ลูกอม ขี้ผึ้งสีปาก และลูกสะกด