คำโปรยปกหลัง :
คลินท์ & ปีย์วรา
คำว่า ฉัน กับน้ำเสียงเย็นชาที่ได้รับสิทธิพิเศษอยู่คนเดียว ในขณะที่นักศึกษาคนอื่นๆ ได้คำแทนตัวว่า อาจารย์ ทำให้คลินท์พยายามค้นหาสาเหตุแห่งความหมางเมิน ท่ามกลางความรู้สึกแปลกๆ ที่เริ่มก่อตัวขึ้นในหัวใจ
"พูดคุย ปฏิบัติกับผม เหมือนกับนักศึกษาคนอื่นๆ...อาจารย์ทำได้หรือเปล่า"
ทำได้หรือเปล่าอย่างนั้นหรือ
ต้องได้สิ...เธอจะต้องทำให้ได้ปีย์วรา ในเมื่อ ความหวัง มันก็ไม่เคยมีตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

ไทแทน & ตมิสา
"ผมชื่อไทแทน ถ้าคุณจำไม่ได้...แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะครับตมิสา หวังว่าเราคงจะได้เจอกันอีกเร็วๆ นี้"
ไม่มีใครหรอกที่เรียกเธอด้วยชื่อเต็มๆ แบบนี้ แล้วเขาก็ไม่ได้สักแต่พูด เขาลงมือทำด้วย..เพื่อให้ได้เจอเธอ เพื่อให้ เธอหันมามอง และเพื่อให้เธอรู้ว่า...เขารอคอยเธออยู่ตรงนี้

จีนตรัย & ดมิสา
หลายคนอาจจะเชื่อในพรหมลิขิต เขาเองก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่เหนือไปกว่านั้นคือเขาเชื่อความรู้สึกของตัวเอง ถ้าเจอแล้วความรู้สึกแรกบอกว่าใช่ เขาก็จะปล่อยโอกาสให้หลุดลอย และการปล่อยให้เธอเดินจากไปโดยไม่ทำอะไร นั่นไม่ใช่เขาแน่นอน แล้วตอนนี้พระพรหมก็นำพาเธอให้มาเจอกับเขาแล้ว นับจากวินาทีนี้เป็นต้นไป
เขาจะเป็นคนลิขิตชีวิตของเธอกับเขาเอง
"ไม่มีเพื่อนที่ไหนเขาพูดจาห่างเหินกันแบบนี้หรอก...ถ้าดวงไม่อยากให้คนอื่นสงสัยว่าผมไม่ได้เป็นเพื่อน แต่มาเพื่อจะจีบดวง และมีความตั้งใจที่จะเอาดวงมาเป็นแฟน เป็นภรรยา และเป็นแม่ของลูกในอนาคต ดวงก็ควรจะแทนตัวเองว่าดวงกับผมเหมือนที่พูดกับคนอื่น"
ดมิสาพูดไม่ออกเอาเลยเมื่ออีกฝ่ายใส่มาเป็นชุด ซึ่งล้วนแต่เป็นคำพูดที่ชวนให้ตื่นตระหนกตกใจทั้งนั้น
มีหนุ่มๆ เข้ามาจีบก็ไม่น้อย แต่ก็ไม่เคยมีหนุ่มคนไหนบอกว่าอยากได้ไปเป็นภรรยา เป็นแม่ของลูกตั้งแต่แรกเจอกันแบบเขาสักคน