อยู่แชร์เฮาส์กับเหล่านักเขียน

ผู้เขียน: Moonscape

“เหนือสิ่งอื่นใด ฉันปรารถนาให้พวกเธอมีความหวัง ยามที่โลกมืดมนไร้หนทาง 
อย่าได้ลืมว่าเราเคยก่อกองไฟที่ยิ่งใหญ่ในสวนหน้าบ้าน 
อย่าได้ลืมเท้าเปื้อนโคลน กระโปรงปลิวลมและแขนขาที่เริงระบำให้แก่ชีวิต ”

หากการพานพบทั้งหมดทั้งมวลในโลกคือเรื่องบังเอิญ สิ่งมีชีวิตในบ้านสีขาวหลังนี้ก็คือการรวมตัวของเรื่องบังเอิญที่ยิ่งใหญ่ประมาณหนึ่ง

วันที่ลมแล้งในเดือนเมษาหอบอารีย์มากับกระเป๋าเดินทางใบเขื่องของเธอ เธอยังเป็นเด็กสาวโลกสวยผู้ผิดหวังในความฝัน เช่นเดียวกับผู้อยู่อาศัยทั้งมวลในแชร์เฮาส์สามชั้นของคุณนายการเวก

เหล่านักเขียนผู้ล้มเหลว เดียวดาย ขี้ประชด เสียดสี ไม่ชอบเข้าสังคม ถูกกาลเวลากัดกร่อน ทว่าพวกเขาก็ยังใช้ชีวิตเหยียบย่ำไปบนเศษความฝัน ลืมตาตื่นทุรนทุรายเพราะแดดร้อนจัดยามสาย มองลอดหน้าต่างออกมาเพื่อทักทายแมวดำตัวใหญ่หน้าตาไม่เป็นมิตร ผู้เดินเลี้ยวลดไปตามกระถางต้นบอนสีพุ่มกุหลาบมอญ ประทัดจีน และเล็บครุฑ เมื่อคาเฟอีนเย็นฉ่ำไหลลงสู่ลำคอเท่านั้น พวกเขาก็จะสร่างอาการง่วงซึม ลุกขึ้นเก็บกวาดความฝันที่เกลื่อนพื้นขึ้นมาใส่โหลวางไว้ข้างๆโน้ตบุ๊กตัวโปรด เริ่มต้นทำงานซ้ำซากของพวกเขาพลางบ่นโอดโอยว่าปวดหลังอยู่เนืองๆ

ใช่แล้ว นี่ก็เป็นวันธรรมดาอีกวันหนึ่ง

ราคา 280 บาท