ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา (二哈和他的白猫师尊) เล่ม 6

🐺 โปรย 🐺
เหมยหานเสวี่ย ศิษย์พี่ใหญ่ของวังท่าเสวี่ยแห่งคุนหลุน
หนุ่มหน้าขาวที่อาศัยรูปโฉมกินข้าว เขามีผมยาวสีทองอ่อน นัยน์ตาดุจหยกเขียว
เครื่องหน้าลึกล้ำคมคาย สวมชุดไหมสีขาว หน้าผากประดับตุ้มรูปหยดวารี
เหนือสาบเสื้อเห็นลำคอเรียวระหง ราวกับบุปผาที่ปักอยู่ในแจกันกระเบื้องเคลือบ
เนื่องจากคุนหลุนอากาศหนาวเย็น นอกจากชุดขาวแล้วยังคลุมทับด้วยเสื้อขนจิ้งจอก
ยิ่งขับเน้นให้ดูหรูหราสง่างาม คิ้วตาของเขาเปี่ยมด้วยกลิ่นอายของเกล็ดหิมะ
ทั้งใสกระจ่างบริสุทธิ์ทั้งหยิ่งทะนง ว่ากันว่าคนผู้นี้ผีเข้าผีออก
ประเดี๋ยวก็จริงจังอย่างที่สุด ประเดี๋ยวก็เจ้าเล่ห์แสนกลจนชวนให้สับสน

เซวียเหมิงรู้สึกว่าว่าคนผู้นี้ท่าจะสติสตังไม่ดีจริงๆ
พบเจอเขากี่ครั้ง หากมิใช่อ่อนนุ่มนิ่มเหมือนสตรี ก็เย็นชาเหมือนก้อนหิน
ครั้งก่อนเจอเขาที่สำนักหรูเฟิง เขายังพูดจาแฝงนัยเหน็บแนมตนอยู่เลย
วันนี้กลับพลิกหน้า เหมือน “เจ้าตบแก้มซ้ายข้า ข้าหันแก้มขวาให้ตบอีก”
เซวียเหมิงชักจะเหลืออดแล้ว แต่เหมยหานเสวี่ยแค่ยิ้มเล็กน้อย
นิ้วมือเรียวขาวนิ้วหนึ่งแตะริมฝีปาก ท่าทางเหมือนเดรัจฉานสวมเสื้อผ้า
คนทรามในคราบผู้ดี เอ่ยยิ้มหัวเบาๆ “เจ้านี่ช่างร้อนแรงนัก”

_____________________

🐱 ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา (二哈和他的白猫师尊)
🐱 โร่วเปาปู้ชือโร่ว (肉包不吃肉) เขียน
🐱 Bou Ptrn แปล
🐱 10 เล่มจบ