"""หึๆ เธอแน่ใจเหรอ ร้องครางเสียงดังขนาดนั้นยังจะปากแข็งอีก หรือว่าต้องให้ฉันเอาคลิปของเรามาเปิดดูอีกรอบ จะได้รู้ให้ชัดๆ ไปเลยว่าเธอเต็มใจหรือเปล่า""
""ทำไมอาทำกับรสแบบนี้คะ ทำไม !?"" เธอกลั้นเสียงสะอื้นอย่างเจ็บปวด
""ฉันยังมีอะไรให้เธอลิ้มลองอีกมากมาย อย่าเพิ่งเบื่อซะก่อนล่ะ"" เขาบอกเสียงเย็นชา ปรับเปลี่ยนใบหน้าที่เสแสร้งให้เคร่งขรึมก่อนจะหันหลังเดินออกไปจากห้อง
""รสจะไปจากอา ไปจากที่นี่ อาจะได้พอใจไงว่าไม่มีลูกศัตรูอยู่ให้ขวางหูขวางตา""
หยดน้ำตาอุ่นๆ ที่รินรดแก้มแดงอิ่มถูกปาดทิ้งอย่างรวดเร็ว
""คิดจะทำบ้าอะไรอีก งี่เง่าเหมือนพ่อของเธอไม่มีผิด"" เมฆาตาวาวเมื่อได้ยินหญิงสาวลั่นวาจา
""ใช่ ! รสงี่เง่า เพราะความงี่เง่าของรสเนี่ยแหละ ที่ทำให้รสถูกอาโขกสับ จนไม่เหลือศักดิ์ศรีอะไรแล้ว พอกันที รสจะไม่ทนอีกต่อไป รสจะไม่ทนอยู่ที่นี่""
""คิดว่าเธอจะไปจากที่นี่ได้ง่ายๆ เหรอ""
เมฆากระชากข้อมือเธอเอาไว้ แล้วบิดไพล่หลังสุดแรงจนร่างเล็กถลาซบกับร่างแกร่ง
""โอ๊ย...""
""ถ้าจะไปก็ไปแต่ตัว""
สาวตาคมกริบจ้องมองเสื้อคลุมอาบน้ำที่เธอสวมใส่อยู่
เขาใช้มืออีกข้างกระชากสาบเสื่้อคลุมเข้าหาตัวทำให้รสรินทร์ต้องขืนตัวรีบตะครุบมือเขาไว้
""ไอ้เสื้อคลุมนี่ฉันก็ซื้อให้ เสื้อผ้าทุกตัวของเธอก็เงินฉัน ถ้าจะไป...ก็ไปแต่ตัว !""
เขาย้ำเสียงหนักราวคนหน้าเลือด หาเรื่องกลั่นแกล้งให้เธอยอมศิโรราบแต่โดยดี
(จำนวน 416 หน้า ขนาด 14.5*21 ซม.พิมพ์ขาว-ดำ กระดาษถนอมสายตา 75 แกรม)
"