"สุดหัวใจ" ผลงานประพันธ์ของ ทมยันตี
โดย ทมยันตี
สำนักพิมพ์บำรุงสาส์น
พิมพ์ครั้งที่ 6 พ.ศ. 2533
จำนวน 469 หน้า

:: รีวิวจากผู้อ่าน ::
นิยายเรื่องนี้พิมพ์ครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ.2513 ก่อนที่เราจะเกิด เมื่อได้มาอ่านอีกคร้งในปี 2556 เป็นการอ่านครั้งที่ 2 ที่ทิ้งช่วงนานมาก สิ่งที่เป็นข้อคิดคำสอนที่ปรากฎในบทพูดของตัวละคร ยังคงทันสมัยใช้การได้ในปัจจุบัน
เรื่องราวความรักของหนุ่มกะล่อนกับสาวหัวดื้อ
ชาลี กัปตันเรือพาณิชย์หนุ่มอารมณ์ดี ที่ต่อยปากรุ่นพี่นักเรียนนายเรือจนต้องออกจากโรงเรียนแล้วก็มาต่อยปากฝรั่งผู้จัดการบริษัทเดินเรือ ร่ำๆ จะต้องออกจากงานได้มาพบกับสาวสังคม มณฑิรา ในไนทคลับ (สมัยนี้เรียกว่าผับ) แล้วเกิดถูกตา ต้องใจ
มณฑิรา สาวสังคมหัวสมัยใหม่ ลูกสาวนายพลเรือ น้องสาวนายเรือที่ถูกพระเอกชกฟันหักในครั้งก่อน เธอหัวสมัยและเป็นลูกรักที่ใครๆ ก็ตามใจ ได้มาปะทะคารม ต่อปากต่อคำกับกัปตันเรือเจ้าสำราญ และต้องให้หัวคิดให้การหนีคารมเกี้ยว หรือจะจับปลาไหลเปรียวให้อยู่หมัด เธอต้องชั่งใจให้ดี
ชายหนุ่มที่อยากลงหลักปักฐานกับผู้หญิงที่เลือกแล้วว่าให้เธอได้ "สุดหัวใจ" หญิงสาวที่เหมือนจะเฟลิตแต่ก็ยังกล้าๆ กลัวๆ กับผู้ชายเจนจัด ความสัมพันธ์ในครั้งเก่าก่อน ถูกสานต่อด้วยธุรกิจที่เธอหวังจะทำ จึงทำให้ชายหนุ่มยอมร่วมทุนชีวิตด้วยหัวใจทั้งหมด ...
เราว่าเรื่องนี้ออกแนวเบาๆ ไม่ค่อยเคร่งเครียดเท่ากับ 2 เรื่องที่อ่านไปก่อนหน้านั้น เพียงแต่อ่านการปะทะคารม จับลูกล่อลูกชนของพระเอกและคนรอบๆ ตัวให้อยู่ สนุกสนานและได้สาระตามสไตล์ "ทมยันตี"
มีย่อหน้านึงที่ดูจะใกล้ความรู้สึกในปัจจุบันของเราที่สุด
"ไม่รู้ซิ ฉันก็เคยนึกว่าฉันอยู่กับทะเลตลอดมา จนเป็นเหมือนบ้าน เหมือนชีวิตเหมือนความเคยชินอย่างหนึ่ง แต่แล้วจู่ๆ ...ไอ้ฉันก็เกิดสำนึกขึ้นมาได้ว่าบ้านที่ฉันยึดไว้น่ะมันมีนายกดหัวอีกต่อหนึ่ง แถมเป็นนายเอาแต่ได้เสียด้วยฉันก็เลยอยากจะออกมาหาอะไรทำเป็นหลักเป็นฐานเสียที ชนิดที่ฉันจะได้เป็นนายตัวเองอย่างที่นายก็อยากเป็น ไม่ใช่ต้องตามหลังคนอื่น ทำเพื่อคนอื่น และฟังคำสั่งคนอื่นตลอดเวลา"
มันโดนแบบ "สุดหัวใจ" เลยทีเดียว