The Surrender เพียงจำนนฟ้าดิน เล่ม 2ฟ้า : ฟาร์เดล! ฟาร์แดน! ฟาร์ดีล! เข้าบ้านได้แล้วนะครับ (สายฟ้าเดินออกมาจากบ้านในชุดเข้าครัวแล้วเดินมาหยุดที่สนามหญ้าหลังบ้าน) ฟาร์เดล : ผมขอเล่นบอลกับป๊าต่ออีกสักพักนะฮับ ฟาร์แดน : ป๋มด้วยฮะ ฟาร์ดีล : หนูด้วยฮะ ฟ้า : ไม่ได้! เข้าบ้านเดี๋ยวนี้เลย พี่ดิน! พาลูกๆ เข้าบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะครับ ดิน : แต่ว่าพี่... ฟ้า : ไม่มีแต่!! พาลูกๆ เข้าบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ ฟ้าทำมื้อเย็นเสร็จแล้วนะครับ ฟาร์ดีล : แม่ฟ้า! อย่าดุปะป๊าคุณพ่อลูกพี่ดินเลยนะฮะ ฟาร์แดน : ใช่ฮะ! ห้ามแม่ฟ้าดุลูกพี่นะฮะ ฟ้า : ฟาร์ดีล ฟาร์แดน นั่นป๊าเรานะ ไปเรียกป๊าแบบนั้นได้ยังไงครับ ดิน : หึหึ (ดินยิ้มกริ่ม) ฟาร์ดีล : ใครๆ ก็เรียกป๊าว่าลูกพี่กันทั้งนั้นนะฮะม๊าแม่ฟ้า น้าวุตร กับน้าวัตรก็เรียกป๊าว่าลูกพี่ฮะ ฟ้า : .... ดิน : เอาน่าาา...ที่รัก ขอพี่เตะบอลกับลูกๆ อีกสักพักนะครับ ฟ้า : สรุปจะไม่พากันเข้าบ้านใช่มั้ย ฟาร์เดล : ฮะ! ฟาร์แดน : ฮับ! ฟาร์ดีล : งับ! (เด็กน้อยทั้งสามพยักหน้าตอบออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน รวมถึงดินเองก็ด้วยที่ยิ้มเท่พยักหน้าตอบสายฟ้า) ฟ้า : โอเค! ได้! งั้นรอแป๊บ (สายฟ้าตอบพร้อมกับเดินหายเข้าไปในบ้าน ผ่านไปไม่ถึงห้านาทีก็เดินกลับออกมาพร้อมกับชุดบอลสีขาว) ฟาร์ดีล : คุณพ่อลูกพี่ฮะ แม่ฟ้ามานั่นแล้วฮะ ดิน :ฟ้า : มา! แม่ขอเป็นโกลนะพ่อนะ ฟาร์เดล : เย้! ฟาร์แดน : เย้! เย้! ดิน : ทะ...ที่รัก ฟ้า : รอไรพ่อ ส่งบอลมาเลยคร๊าบบบ... ฟาร์เดลรับบอลนะครับ ฟี้วววววว... ฟาร์เดล : ฮับ! ม๊า มาเลยฮะ ดิน : เหวอ!