เรื่อง ลิลิตพระลอนั้นนับว่าเป็น ลิลิตเรื่องเอก เป็นที่นิยมและยกย่องกันมากในหมู่นักอ่าน และได้รับการยกย่องว่าเป็นยอดของลิลิต เนื้อเรื่องของลิลิตพระลอนั้น แต่งเป็นนิทาน การแต่งไม่บังคับรูปแบบ ผู้แต่งจึงสามารถกล่าวความให้ไพเราะจับใจได้กว้างกว่า โดยรูปแบบลักษณะที่ใช้ เป็นร่ายและโคลง เรื่องลิลิตพระลอนั้น สันนิษฐานกันว่า แต่งในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนต้น ส่วนผู้ใดเป็นผู้แต่งนั้น ไม่ปรากฎ

หนังสือ ลิลิตพระลอ นั้น นับได้ว่าเป็นลิลิตเรื่องเอก เป็นที่นิยมยกย่องมากในหมู่นักวรรณคดี และนักอ่านถือกันว่าเป็นยอดของลิลิตและเป็นตำราของหนังสือลิลิตในยุคต่อมา สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ได้ประทานอธิบายเกียวกับหนังสือลิลิตพระลอไว้ ในหนังสือบันทึกสมาคมวรรณคดี ปีที่ 1 ฉบับที่ 5 วันที่ 21 มิถุนายน 2497 ดังนี้

หนังสือลิลิตมีมากเรื่องก็จริง แต่ที่นับถือกันว่าเป็นตำรามาแต่โบราณกาลจนบัดนี้ มี 3 เรื่อง เท่านั้น คือ

1. เรื่องยวนพ่าย แต่งในสมัยอยุธยา เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ ไม่ปรากฎชื่อผู้แต่ง
2. เรื่องพระลอ แต่งในสมัยอยุธยาเหมือนกัน เป็นนิทานเรื่องทางอาณาเขตลานนา ดูเหมือนพระเจ้าแผ่นดินพระองค์ใดพระองค์หนึ่ง ทรงพระราชนิพนธ์แต่ในเวลาเมื่อยังดำรงพระยศเป็นพระราชโอรส
3. เรื่องตะเลงพ่าย สมเด็จฯ กรมพระปรมานุชิตชิโนรส ทรงนิพนธ์ในรัชกาลที่ 3 กรุงรัตนโกสินทร์ เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระนเรศวรมหาราช