ผู้เขียน: Guo Jing
ผู้แปล: เรืองชัย รักศรีอักษร
สำนักพิมพ์: มติชน
จำนวนหน้า: 320 หน้า ปกอ่อน
พิมพ์ครั้งที่ 1 — สิงหาคม 2563
ISBN: 9789740217138

นี่คือไดอารี่ที่ถ่ายทอด เสียงจริง จากผู้อยู่ในเหตุการณ์ระหว่างล็อกดาวน์เมืองอู่ฮั่น

23 มกราคม 2020 วันแรกที่นครอู่ฮั่นถูกสั่ง ล็อกดาวน์ อย่างกะทันหัน เพราะการระบาดของโรคติดต่อชนิดใหม่ที่ส่งผลให้มียอดผู้ป่วยและเสียชีวิตจำนวนมาก ท่ามกลางภาวะสับสนและหดหู่จากสถานการณ์ ประชาชนชาวอู่ฮั่นไม่ได้รับข้อมูลที่ชัดเจนจากทางการ พวกเขายังต้องกินต้องใช้ ทว่าสิ่งจำเป็นอย่างหน้ากากอนามัย แอลกอฮอล์ อาหารสด และอาหารแห้งที่วางขายตามซูเปอร์มาร์เก็ตกลับร่อยหรอ...ไม่ต่างจากขวัญกำลังใจในการรับมือกับหายนะครั้งนี้กัวจิงวัย 29 ปี เป็นนักสังคมสงเคราะห์และนักเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิสตรี เธอติดอยู่ที่อู่ฮั่นระหว่างการปิดเมือง เมื่อเริ่มตระหนักว่าสิ่งที่น่ากลัวกว่าพื้นที่ที่ถูกปิดกั้น คือการที่ประชาชนถูกปิดหู ปิดตา และปิดปาก เสียงร้องทุกข์เล่าความเป็นจริงของพวกเขาล้วนถูกปิดกั้น เธอจึงเริ่มเขียนไดอารี่ออนไลน์ หวังจะเป็นจุดเชื่อมแบ่งปันทุกข์สุขระหว่างเพื่อนร่วมชาติและเป็นกระบอกเสียงไปสู่โลกภายนอก

นอกจากบอกเล่าความเป็นไปในอู่ฮั่น กัวจิงยังตั้งคำถามต่อระบบคิดและค่านิยมของผู้คนในชาติ สะท้อนคุณค่าชีวิตของผู้คนหลากหลายสาขาอาชีพซึ่งได้รับผลกระทบจากการระบาดใหญ่ครั้งนี้ต่างๆ กันไป ไดอารี่ฉบับออนไลน์ของเธอกลายเป็นเครื่องมือทลายการปิดกั้นของพื้นที่ สลายอคติ และเสริมความเข้าอกเข้าใจ แม้ไดอารี่ของกัวจิงจะจบลง (1 มีนาคม 2020) ก่อนปลดล็อกดาวน์เมืองอู่ฮั่นนานนับเดือน แต่หนังสือเล่มนี้ยังทำหน้าที่เป็นคู่มือเปิด-เปิดตา-เปิดใจให้ผู้อ่านชาวไทยได้อย่างดี