เหรียญวิหคมหาเศรษฐี พระอาจารย์นก วัดเขาบังเหย

เนื้อปีกเครื่องบิน กล่องเดิม

ปี 2566 มีหมายเลขกำกับทุกองค์

พระอาจารย์นก ฐิตะธัมโม แห่งวัดเขาบังเหยชุมพลสีมาราม หมู่บ้านซับมงคล ต.โป่งนก อ.เทพสถิต จ.ชัยภูมิ เป็นพระสายปฏิบัติศิษย์หลวงปู่แหวน สุจิณโณ พระอริยะสงฆ์  แห่งดอยแม่ปั๋ง จ.เชียงใหม่  ท่านได้ไปอยู่ปรนนิบัติอุปฐาก หลวงปู่แหวน สุจิณโณ ที่จังหวัดเชียงใหม่    หลังจากหลวงปูละสังขารมีการพระราชทานเพลิงศพหลวงปู่แหวนแล้ว   พระอาจารย์นกได้เดินธุดงค์ปลีกวิเวกหาความสงบภาวนามาเรื่อยๆจนถึงเขาพังเหยบริเวณ บ้านซับมงคล ตำบลโปร่งนก อำเภอเทพสถิต จังหวัดชัยภูมิ เห็นว่าสถานที่ตรงนี้ เหมาะสำหรับภาวนา   จึงได้ปักกรด เจริญสมถวิปัสสนา ซึ่งเป็นบริเวณของวัดในปัจจุบัน  ท่านพระอาจารย์นกได้พิจารณาเห็นว่าสถานที่แห่งนี้เป็นมงคล ต่อไปภายภาคหน้าสถานที่บริเวณนี้จะเป็นวัด  อาณาบริเวณนี้เป็นป่าธรรมชาติได้ เป็นสถานที่สงบวิเวกเหมาะแก่การปฏิบัติธรรม  "อนึ่งพระเครื่องและวัตถุมงคล เครื่องราง ของขลัง ญาติโยมสร้างถวายเพื่อแจกฟรีเป็นทาน  ให้เป็นที่ระลึกคนที่มาช่วยใช้กำลังก่อสร้างวัด  ให้เป็นที่ระลึกสำหรับญาติโยมที่มีจิตศรัทธาร่วมบุญในวาระต่างๆ  แจกให้เป็นที่ระลึกเพื่อให้คนมีสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจ ให้เป็นเครื่องเตือนสติ ละบาป ทำบุญ ละชั่ว ทำดี  จนถึงทุกวันนี้ 

            พระอาจารย์นกบอกว่า “วัตถุมงคลแม้ว่าจะขึ้นชื่อว่ามีพุทธคุณสูง แต่ไม่มีวัตถุมงคลชนิดใดในโลกนี้กันตายได้แต่ช่วยเหลือไม่ให้ได้ตายได้ และไม่ได้หมายความว่าวัตถุมงคลชนิดเดียวกันจะช่วยเหลือคนได้ทุกคนเหมือนกัน หากต้องขึ้นอยู่กับความศรัทธาด้วย เมื่อมีศรัทธาปฏิหาริย์ย่อมเกิดขึ้นได้ เมื่อไร้ศรัทธาก็ไร้ปาฏิหาริย์  จึงไม่ควรใช้ชีวิตด้วยความประมาท ไม่ว่าคนดีหรือคนเลวหากมีศรัทธาปาฏิหาริย์ย่อมเกิดขึ้นได้เช่นกัน  เมื่อทำชั่วแล้วย่อมได้รับผลแห่งกรรมชั่ว เมื่อทำดีย่อมได้รับผลแห่งกรรมดี ทุกคนย่อมหลีกหนีกฏแห่งกรรมไปไม่พ้น ” ทั้งนี้พระอาจารย์นกได้ตอบคำถามที่ว่า“การสร้างวัตถุมงคลเป็นเปลือกของพุทธศาสนาทำให้คนติดและหลงใหลในวัตถุมงคล”ไว้อย่างน่าคิดว่า “ทุกอย่างย่อมมีเปลือก ต้นไม้ก็เช่นกันอยู่ได้เพราะเปลือกที่คอยปกป้องเลี้ยงกระพี้และแก่นให้เจริญเติบโต  ศาสนาก็มีเปลือกคือ”ทาน”ที่คอยปกป้องอุ้มชูเลี้ยงกระพี้คือ”ศีล”และศีลคอยปกป้องอุ้มชูเลี้ยงแก่นคือ”ภาวนา  คอยปกป้องอุ้มชูเลี้ยงใจกลางแก่นคือ ” ปัญญา ”  ถ้าทุกคนในศาสนานี้มุ่งแสวงหาแต่แก่นเพื่อความหลุดพ้นอย่างเดียว โดยไม่รู้จักการให้ทานรักษาศีลเจริญภาวนาแล้วไซร้ วันนี้พุทธศาสนาจะอยู่ได้อย่างไร  เพราะถ้าทุกคนไม่รู้จักทำบุญให้ทาน   ข้าวน้ำอาหาร เป็นต้น ซึ่งถือว่าเป็นเปลือกของศาสนา พระภิกษุสามเณรก็จะอยู่ไม่ได้  การสร้างศาสนะสถานอย่างที่เห็นอยู่ทุกวันนี้  ก็เกิดจากคนที่มีจิตใจศรัทธาในบุญ  สละทรัพย์ให้เป็นทาน  ท่านพระอาจารย์นกได้กล่าวทิ้งท้ายไว้อีกว่า   การให้ทานด้วยศรัทธา ด้วยการเสียสละ  ด้วยการไม่ยึดติด  เป็นการละกิเลสในเบื้องต้น   ทานเป็นบุญอย่างหนึ่งที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้  ความปิติอิ่มเอิบของทาน   เป็นความรู้สึกส่วนหนึ่งของสังขาร  มีศรัทธาคล้อยตามบุญสวรรค์ก็บังเกิด  เมื่อบุญสวรรค์บังเกิด  ย่อมหมุนเวียนเปลี่ยนไปตามวัฏจักรไม่รู้จบ  สิ่งที่เวียนว่ายแปรเปลี่ยนอยู่หาใช่บุญที่ยั่งยืนไม่ การเจริญ สมถ วิปัสสนา  จิตที่ผ่องใสแลปัญญานั้นปรากฏตัว  การเวียนว่ายตายเกิดของภพชาติย่อมสั้นลง  สิ่งนี้ต่างหากคือเส้นทางแห่งบุญที่ยั่งยืน  การไม่ ยึดติด ยึดถือ ในรูปนาม ว่าเป็นตัวกูของกู นั่นแลคือบุญที่แท้จริง   อย่างไรก็ตามพระอาจารย์นกยังกล่าวว่า  สำหรับญาติโยมและลูกศิษย์ที่มีจิตศรัทธาสร้างวัดเขาบังเหย  เมื่อ ทาน ศีล ภาวนา บารมีไม่มากพอ ก็ย๊ากที่จะเข้าถึงธรรมในระดับสูงได้  ก็ให้เพียรพยายามสะสมบุญตามกำลังศรัทธาไปก่อน   คนที่ทำดีหรือทำชั่วก็ใช่ว่าต้องมีวัตถุมงคลหรือเครื่องรางของขลัง  ขึ้นอยู่ว่าคนเหล่านั้นเข้าถึงธรรมมะคำสั่งสอนขององค์สมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้าได้มากน้อยเพียงใด  วัตถุมงคลที่ญาติโยมมีศรัทธาสร้างถวายเพื่อให้อาจารย์นกแจกฟรีเพื่อเป็นทาน! ปรากฎว่า "ผู้ที่มีศรัทธารับแจกวัตถุมงคลไปบูชาแล้วล้วนมีประสบการณ์ปาฏิหารย์เล่าขานกันมากมาย"