2 นิยายรัก 18+ จากปลายปากกาของ พรรณรินทร์ และทอจันทร์
A Taste of the Forbidden หลงกลรัก Super Rich เพลย์บอย
"คุณมีสองทางเลือก ระหว่างให้ผมจูบหรือคุณจะจูบผมเอง" เมื่อครั้งที่ "กริชตฤณ โภคินบริภัทร" นักธุรกิจหนุ่มเพลย์บอยจอมเจ้าเลห์ ปลอมตัวเป็นทนายความไปพบ "แพรวไพลิน" เพื่อแจ้งให้ทราบว่าเธอเพิ่งจะโชคดีได้รับมรดกเป็นเงินสดจำนวนหลายสิบล้านบาทจากมหาเศรษฐีชราที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน ในขณะนั้นทุกๆ คนรวมทั้งตัวเขาเองต่างก็คิดว่าหญิงสาวเป็น "เมียลับๆ" ของมหาเศรษฐีผู้ล่วงลับ ซึ่งแน่ล่ะว่า แท้ที่จริงแล้วก็คือคุณตาแท้ๆ ของเขานั่นเอง และถึงแม้ว่ามรดกจำนวนนั้นจะไม่ได้มากพอให้เขาเสียดาย แต่กริชตฤณก็อยากรู้ความจริงจากปากเธอ
ทันทีที่แพรวไพลิน ได้ยินข่าวอันน่าตกตะลึง เธอก็ได้แต่ยืนยันคำเดียวว่าไม่เคยรู้จักผู้ตายหรือสาเหตุที่เขาทิ้งเงินไว้ให้มาก่อน หากผู้ชายที่ผ่านโลกมาจนช่ำชองอย่างกริชตฤณก็คุ้นเคยกับมารยาไร้เดียงสาของผู้หญิงมานักต่อนักแล้ว ไม่มีวันหลงกลเธอง่ายๆ แน่นอน ต่อหน้าเขาจึงแสร้งทำทีเป็นช่วยเหลือเธอ แต่ลับหลังกลับพยายามที่จะรีดหาความจริงให้แน่ชัดที่สุด เพราะนับแต่ได้พบเธอ เขาก็รู้เพียงว่าหากเธอต้องเป็นเมียลับๆ หรือภรรยาตามกฏหมายใครสักคน คนคนนั้นจะต้องเป็นเขาคนเดียว "ลองใส่ดูสิ ผมวัดไซส์ไม่พลาดหรอก" "ชุดอะไรของคุณ ให้ใส่แบบนี้แก้ผ้ายังดีซะดีกว่า" "อืม ผมก็อยากให้เป็นอย่างนั้น"
จำเลยสวาทคนเถื่อน Sleeping With Danger
เธอขึ้นเตียงกับเขา!
อาจเป็นคนอื่นที่เป็นคู่กรณีของเขา แต่คนที่ต้องจ่ายค่าตอบแทนของความเจ็บแค้นคือเธอ ‘มีนญา’
ตื่นขึ้นมาพร้อมสัมผัสอันเรียบลื่นของผ้าปูที่นอนซาตินและไออุ่นจากร่างกายของผู้ชายสุดเซ็กซี่
โดยที่จำอะไรไม่ได้ สิ่งเดียวที่รู้แน่ๆ ก็คือไม่ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร เมื่อคืนนี้เขาและเธอจะต้องทำ
เรื่องน่าอับอายสุดร้อนแรงไปแล้วอย่างแน่นอน! และตอนนี้เธอก็ตกอยู่ในฐานะ ‘จำเลยสวาท’
ของคนเถื่อนอย่างไม่มีสิทธิ์โต้แย้งเพราะผลลัพธ์จากความหฤหรรษ์ที่อาจเกิดขึ้น!
‘ภาคินทร์ เลิศวชิระเดชา’ นักธุรกิจหนุ่มนัยน์ตาเฉี่ยวคมเห็นคุณค่าของผู้หญิงเสมอ
เขาเชื่อว่าพวกเธอมีความสามารถมากกว่าด้านเดียว ดังนั้นชายหนุ่มจึงใช้งานมีนญาคุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม
นอกจากเป็นพาร์ตเนอร์บนเตียงแล้วชายหนุ่มยังให้เจ้าหล่อนรับผิดชอบโปรเจกต์พิเศษของบริษัทด้วย
โดยมีเงื่อนไขว่าถ้าทำงานใหญ่สำเร็จเมื่อไหร่ความสัมพันธ์จอมปลอมระหว่างเขาและเธอก็จบลงเมื่อนั้น
ซึ่งเจ้าหล่อนจำต้องตกลงโดยไม่รู้เลยว่าภาคินทร์มีแผนที่ใหญ่กว่าอยู่ในหัว!
