ตำนานพระพิฆเนศ องค์เทพเจ้าแห่งความสำเร็จ

"พระพิฆเนศ" หนึ่งในเทพเจ้าที่ได้รับการเคารพสูงที่สุดองค์หนึ่งตามคติพราหมณ์-ฮินดู เนื่องจากเชื่อว่าพระพิฆเนศ เป็นเทพเจ้าที่มีสติปัญญาเฉลียวฉลาด อยู่เหนือความขัดแย้งทั้งปวง สามารถขจัดอุปสรรคปัญหาต่างๆ ได้ อีกทั้งยังเป็นผู้อุปถัมภ์ศิลปวิทยาการ รวมถึงศาสตร์ทุกแขนง
ทำให้มีผู้บูชาในฐานะบรมครูและเทพเจ้าแห่งความสำเร็จ ซึ่งมักสวดคาถาบูชาพระพิฆเนศ เพื่อแสดงถึงความเคารพศรัทธา
ลักษณะของพระพิฆเนศคือ มีพระเศียรเป็นช้าง พระวรกายเป็นมนุษย์ ตามตำนานของฮินดูเล่าว่า พระพิฆเนศเป็นโอรสของพระศิวะ และพระศรีมหาอุมาเทวี โดยถือกำเนิดมาจากเหงื่อไคลของพระมารดา ในช่วงที่พระศิวะไม่ได้อยู่ที่เขาไกรลาส ทำให้พระพิฆเนศไม่เคยเห็นพระพักตร์ของพระบิดาเลย
จนกระทั่งวันหนึ่ง ระหว่างที่พระพิฆเนศกำลังทำหน้าที่เฝ้ายามมิให้ผู้ใดบุกรุกเข้ามา ระหว่างที่พระศรีมหาอุมาเทวีกำลังสรงน้ำ ปรากฏว่าพระศิวะเดินทางกลับเขาไกรลาสพอดี พระพิฆเนศจึงเข้าต่อสู้ขัดขวาง ทำให้พระศิวะใช้ตรีศูลบั่นพระเศียรของพระพิฆเนศ
โดยไม่รู้ว่าเป็นโอรสของตนเอง เมื่อรู้ภายหลังจึงหาทางชุบชีวิตให้ฟื้น แต่เนื่องจากไม่สามารถหาพระเศียรเดิมของพระพิฆเนศได้แล้ว พระศิวะจึงส่งตรีศูลออกไปตามหาเศียรใหม่ให้ทันเวลา ทว่าเศียรที่ได้กลับมานั้นเป็นหัวของช้าง พระศิวะจึงชุบชีวิตพระโอรสขึ้นมาใหม่ พร้อมประทานพรให้สติปัญญาเฉียบแหลม เป็นที่ยำเกรงของเหล่าอสูร เทวดา และมนุษย์