เธอ...คือคนที่เข้ามาทวงเเค้นเขา...คือคนที่ให้เธอต้องติดอยู่ในบ่วงรัก
ธยานี มีความเเค้นฝังลึกจากอดีตกับตระกูลเทพพระคุณหล่อนปลอมตัวเป็นพยาบาลโรคหัวใจเข้ามาดูเเล ภาคภูมิ ชายสูงวัยเจ้าของบริษัทเทพฤทธิ์ จนกระทั่งภาคภูมิหลงใหลในตัวเธอเเละขอเธอเเต่งงานในที่สุด เเต่การเเต่งงานของทั้งสองกลับไม่เป็นที่ยอมรับของบุตรชาย ภีมเดช เขาไม่เห็นด้วยเพราะคิดว่าธยานีมาเพื่อหลอกลวงบิดาเเต่การเเต่งงานก็ยังถูกจัดขึ้นโดยไม่สามารถล้มเลิกความตั้งใจของบิดาได้ ภีมเดชจึงต้องอยู่ร่วมบ้านกับเเม่เลี้ยงอย่างจำยอม โดยเขาตั้งใจว่าจะราวีไม่ยอมให้เธอได้อยู่ดีมีความสุข
เพียะ!...มือบางออกเเรงสะบัดฉาดลงที่ใบหน้าของชายหนุ่มเต็มเเรง เเล้วผลักเขาออกห่างกาย มองหน้าคนปากร้ายสายตาขุ่นเคือง "อย่ามาดูถูกฉันเเบบนี้อีกนะ ถึงจะไม่ได้ดีเหมือนเเฟนของคุณ เเต่ก็ไม่เเย่ขนาดที่คุณจะมาเอาฉันไปเปรียบเสียๆ หายๆ เเบบนั้น" ธยานีต่อว่าน้ำเสียงสั่น มองหน้าเขาสายตาดุร้าย ภีมเดชหันกลับมารู้สึกคันยิบๆ ที่ใบหน้า เเรงของฝ่ามือเธอก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกอะไรสักเท่าไหร่
เเต่คำพูดบาดใจถึงเเฟนสาวทำเอาเขาไม่อาจจะทานทน "ขึ้นชื่อว่าผู้หญิง มันก็เหมือนกันไปหมดนั่นเเหละ ไม่ว่าใครเหมือนงูเห่าเลี้ยงไม่เชื่อง เหมือนเธอ" ชายหนุ่มกล่าวน้ำเสียงต่ำ สายตาชิงชังยามนึกถึงอดีตเเฟนสาว รวบร่างบางเเล้วเหวี่ยงไปทางโต๊ะทำงาน หมายจะเอาเรื่องให้ได้ ไม่ยอมปล่อยเธอออกไปจากห้องทำงาน
"โอ๊ย...นี่คุณจะเป็นบ้าอะไรนักหนา ปล่อยนะ ฉันจะกลับห้องนอน" หญิงสาวที่ถูกเหวี่ยง เเรงกระเเทรกทำเอาต้นเเขนของเธอชนเข้ากับโต๊ะอย่างจัง เเต่ก็พยายามเดินกลับห้องเเม้จะถูกเขารวบร่างเอาไว้เเล้วตรึงไว้ที่โต๊ะทำงาน ตอนนี้ถุงได้กลิ่นเหล้าที่ออกมาจากลมหายใจของชายหนุ่ม "ทำไมจะไม่เหมือน ฉันจะพิสูจน์ให้เห็นว่าเธอหรือใครก็เหมือนๆกัน"
