กินหอมตอมม่วน

รงค์ วงษ์สวรรค์

พิมพ์ครั้งแรก

สนพ.มิ่งขวัญ

พ.ศ.2540

ปกอ่อน กระดาษปอนด์ 246 หน้า

Eating Out in เชียงใหม่

กิน : คือการลำเลียงอาหารทั้งคาวหวานเข้าช่องปาก (ไม่เกี่ยวกับการกินแบบนักการเมือง)

หอม : คือความหอมหวานของรสชาตืเอร็ดอร่อยปาก (คนละหอมกับกิริยาที่ใช้หอมแก้มสาว)

ตอม : คือการบินฉวัดเฉวียนของแมลงตัวเล็กๆ แต่ในที่นี้คือลีลาฉวัดเฉวียนเวียนเกล้าของสำนวนการเขียน ที่บางทีรื่นรมย์ และบางหนต้องพึ่งแอสไพริน

ม่วน : คือความสนุกสนานที่ได้จากการอ่าน ม่วนแต้ๆ ม่วนอีหลี มันมีดีกรีมากกว่าความสนุกถึง 2 องศา