ความรักคือน้ำที่หล่อเลี้ยงหัวใจ ภัสสร ให้ยิ้มเเละมีความสุขกับการเฝ้ารอความรัก เเต่เสียงหัวใจก็เรียกร้องให้เธอตามไปหาคนรักเเทนการรอ การตามหาความรักกลับกลายเป็นความขมเมื่อ โทมัสโซ่ ชายที่เธอรักหมดหัวใจกลับจำเรื่องราวใดๆ เกี่ยวกับเธอไม่ได้เสียเเล้ว
คำมั่นสัญญาว่าจะรัก คำมั่นสัญญาว่าจะอยู่ด้วยกันไปจนวันตาย ทำให้ภัสสรกลับมา เเต่ความรักที่เธอใช้หัวใจทั้งดวงศรัทธากลับทำร้ายให้ต้องเจ็บช้ำเมื่อคนที่รักจำเธอไม่ได้ ภัสสรใจเเข็งไม่ยอมเเพ้ เธอเดินหน้าเพื่อทวงรักครั้งนี้จากโทมัสโซ่คืน "คุณจำน้ำไม่ได้จริงๆ น่ะหรือ" น้ำเสียงวิงวอนของภัสสรเอ่ยถาม "ไม่ได้" ชายหนุ่มหันมาส่ายหน้าปฏิเสธ ภัสสรเขย่งปลายเท้าขึ้นจูบเขาทำให้โทมัสโซ่ตาค้าง
จูบของภัสสรช่างเเสนหวานเเละเนิ่นนานจนกระทั่งเธอค่อยๆถอนจูบออก "จูบนี้คุณจำไม่ได้" "ไม่ได้" น้ำเสียงทุ้มๆ ยังคงเอ่ยปฏิเสธ เเววตาของภัสสร ผิดหวังมากก่อนจะตาโตเมื่อโทมัสโซ่เป็นฝ่ายคว้าตัวเธอเข้าไปจูบอย่างดูดดื่ม เเต่เมื่อชายหนุ่มถอนจูบออกเขากลับพูดให้หัวใจของเธอละลาย "เรามาทำอะไรมากกว่าจูบดีไหม ผมรู้ว่าคุณต้องการเซ็กส์มากกว่าเเค่ไหน " มือหนาของโทมัสโซ่ลูบไล้ใบหน้าสวยของภัสสรไปมา
เขาอุ้มเธอตรงไปยังเตียงก่อนจะวางลงจากนั้นก็ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอออกจนไม่เหลือเเม้เเต่ชิ้นเดียว ร่างกายของภัสสรร้อนผ่าวๆ ขณะที่โทมัสโซ่กำลังลูบไล้สัมผัส เเววตาของเธอยั่วยวนอย่างเซ็กซี่จนชายหนุ่มต้องก้มไปมอบจบให้ ลิ้นร้อนๆของโทมัสโซ๋ ซอกซอนหยอกเย้ากับลิ้นเล็กๆ ของภัสสร มือทั้งสองข้างกอบกุมบัวงามอวบอิ่มบีบคลึงไปมาอย่าฃต่อเนื่องก่อนจะเปลี่ยนจากมือมาใช้ปากสัมผัสบ้าง
ร่างบางของภัสสรกำลังหลอมละลายจากสัมผัสที่โทมัสโซ่มอบให้ เเอ่นร่างขึ้นรับสัมผัสนั้น กลางลำตัวร้อนผ่าวโหยบางส่วนจากชายหนุ่มให้เติมเต็ม เเละไม่นานโทมัสโซ่ก็มอบสิ่งที่ภัสสรต้องการให้จนกระทั่งหญิงสาวมีความสุขอย่างถึงที่สุด...โทมัสโซ่จำภัสสรไม่ได้จริงๆ หรือมีเหตุทำให้จำหญิงสาวที่รักหมดใจคนนี้ไม่ได้
