เรื่องของเราเป็นความลับ...แต่ความจริงเนกษ์ลืมไปแล้วละว่ามันเป็นความลับ เพราะมันเป็นเรื่องตั้งแต่สมัยไอโฟนเพิ่งจะมีกล้องหน้าโน่น แต่พอเรนิตาหวนกลับมา แล้วเนกษ์หลบไม่ทัน ทุกอย่างก็อลเวง
“เฮ้ย ถอดแว่นทำไมน่ะ ถอดทำไม จะทำอะไร!”
ทรรศไทย์ถามเสียงเกรี้ยว ทั้งๆ ที่เนกษ์แค่จะจูบแฟนนิดเดียวทำอย่างกับเขาถอดเสื้อถอดผ้า...เอาละ เรื่องนั้นเข้าใจได้ ไม่ว่ากัน แต่ไม่เจอกันตั้งนาน ทำไมเรนิตายังคงมีปัญหา
"สงสัยต้องไปคุยกับตำรวจเจ้าของคดีสักหน่อย"
"จะบ้าเหรอ รื้อฟื้นเรื่องในอดีต เกิดฆาตกรมันโผล่มาอีก เดี๋ยวก็กลายเป็นหนังฆาตกรรมพอดี!"
เนกษ์ถอนใจเบาๆ และแอบกลอกตามองข้างบน
“ก็คือคิดกันไปแล้วใช่ไหมว่าจะมีฆาตกรตัวจริงซ่อนอยู่ในเรื่อง”
ทั้งที่ก็บอกตั้งแต่ต้น ว่าเรื่องนี้...เรื่องรักธรรมดา